Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Emilia Lewandowska (spr.) Sędziowie WSA Daniela Kozłowska NSA Cezary Pryca Protokolant Joanna Kaklin po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 grudnia 2004 r. sprawy ze skarg A. T., E. B. i R. P. na uchwały Rady Miejskiej w P. z dnia [...] sierpnia 2003 r., nr [...] w przedmiocie użyczenia mienia komunalnego oddala skargi
Rada Miejska w P., uchwałą z dnia [...] sierpnia 2003 r., nr [...], wyraziła zgodę na użyczenia mienia komunalnego, stanowiącego [...], na okres [...] lat, na rzecz [...] z siedzibą w P., zaś uchwałą z dnia [...] sierpnia 2003 r. nr [...] wyraziła zgodę na użyczenie mienia komunalnego, stanowiącego [...], na okres [...] lat na rzecz [...] z siedzibą Z. Szczegółowy wykaz użyczonych [...] określają załączniki do tych uchwał (k. 65-74).
Powyższe uchwały zostały zaskarżone do sądu administracyjnego przez A. T., E. B., R. P. W uzasadnieniu skarg skarżący wskazali, że uchwały te naruszają ich interes prawny, są sprzeczne z przepisami ustawy o zamówieniach publicznych i ustawy o finansach publicznych. Użyczenie majątku objętego zaskarżonymi uchwałami, w ocenie skarżących, spowoduje, że cały ciężar nowych inwestycji [...] obciąży finanse gminy, a przez to nastąpi przesunięcie inwestycyjne kosztem innych zadań własnych gminy. Rezygnacja gminy z opłat dzierżawnych i od nieruchomości zmniejszy znacznie dochody własne gminy, a tym samym zmniejszy realizację zadań zaspokajających potrzeby mieszkańców gminy w tym i potrzeby skarżących.
Powyższe skargi zostały wniesione po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszeń interesu prawnego oraz po przeprowadzeniu przez Wojewodę [...], z urzędu, postępowania wyjaśniającego w trybie nadzoru, zgodnie z art. 91 ustawy o samorządzie gminnym, który nie znalazł podstaw do zakwestionowania legalności przedmiotowych uchwał (k.7 - załącznik skarżących).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74 ze zm.) uchwałę podjętą przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej może zaskarżyć do Sądu administracyjnego każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone taką uchwałą.
Z przepisu tego wynika, że Sąd w pierwszej kolejności bada, czy skarżący mają legitymację procesową do zaskarżenia przedmiotowych uchwał. Zgodnie z powołanym przepisem legitymowanym do zaskarżenia uchwały organu gminy jest każdy kto wykaże, że zaskarżoną uchwałą został naruszony jego interes prawny lub uprawnieni. Interes prawny skarżącego musi wynikać z normy prawa materialnego kształtującej sytuację prawną wnoszącego skargę.
W rozpatrywanej sprawie Sąd uznał, że skarżący nie wykazali w jaki sposób zaskarżone uchwały naruszają interes prawny lub uprawnienie każdego z nich. Samo powoływanie się na naruszenie interesu prawnego w uzasadnieniu skarg nie jest wykazaniem przez skarżących, iż rzeczywiście zaskarżone uchwały naruszają interes prawny każdego ze skarżących. Naruszenie interesu prawnego lub uprawnienia polega na istnieniu związku między zaskarżona uchwałą a własną, indywidualną, sytuacją prawną skarżących. Z motywów skargi nie można wyprowadzić, by zaskarżone uchwały naruszały interes prawny lub uprawnienia skarżących. Również powoływane w końcowej części uzasadnienia skarg argumenty nie dowodzą naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia skarżących. Naruszenie to musi bowiem już obecnie a nie w przyszłości powodować następstwa w postaci ograniczenia lub pozbawienie konkretnych uprawnień skarżących albo nałożenia na nich konkretnych obowiązków. Takich okoliczności, które konkretnie wskazywałyby na powyższe skarżący nie powołują. Ewentualne następstwa zaskarżonych uchwał, pozostające w sferze hipotetycznych przypuszczeń skarżących, nie stanowią o spełnieniu przesłanki skarg, określonej w art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Również ewentualna sprzeczność uchwał z prawem, co powołują skarżący, nie daje legitymacji do wniesienia skargi w tym trybie, jeżeli uchwała nie narusza prawem chronionego interesu lub uprawnienia skarżącego.
Ponieważ skarżący nie mają legitymacji procesowej do zaskarżenia przedmiotowych uchwał, gdyż nie wykazali by naruszały one interes prawny lub uprawnienie każdego ze skarżących, to skargi podlegają oddaleniu.
Z powyższych względów Sąd na zasadzie art. 151 ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji wyroku.