Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Wesołowska Sędziowie WSA Iwona Kosińska (spr.) WSA Łukasz Trochym po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 20 października 2021 r. sprawy ze skargi P. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] grudnia 2020 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty adiacenckiej oddala skargę.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] decyzją z [...] listopada 2020 r. nr [...] utrzymało w mocy decyzję Prezydenta [...] z dnia [...] października 2020 r. nr [...] odmawiającą przyznania H. C.(1) świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad synem H. C.(2).
Powyższa decyzja wydana została w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
H. C.(1) wnioskiem z [...] lutego 2020 r. wystąpiła o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad synem H. C.(2).
Prezydent [...] decyzją z [...] czerwca 2020 r. odmówił przyznania wnioskowanego świadczenia wskazując, że wnioskodawczyni ma ustalone prawo do emerytury, co potwierdza zaświadczenie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych [...] Odział w [...] z [...] maja 2020 r. Nie zostały zatem spełnione ustawowo określone przesłanki uzasadniające przyznanie świadczenia.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] decyzją z [...] sierpnia 2020 r. nr [...] uchyliło ww. decyzję i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. Organ II instancji wskazał, że rozstrzygając sprawę ponownie, organ I instancji winien wziąć pod uwagę, że prawidłowo interpretowany przepis art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych znajduje zastosowanie do sytuacji skarżącej w ten sposób, że pozbawia ją przysługującego z mocy art. 17 ust. 1 tej ustawy prawa do świadczenia pielęgnacyjnego tylko do wysokości otrzymywanej emerytury. Organ I instancji powinien przyjąć, że posiadanie przez skarżącą uprawnienia do emerytury nie stanowi przeszkody do ustalenia jej prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, a jedynie uzasadnia przyznanie go w wysokości pomniejszonej o tę emeryturę, przy czym chodzi o emeryturę faktycznie otrzymywaną przez skarżącą, czyli w tzw. wysokości netto (pomniejszonej o zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składkę na ubezpieczenie zdrowotne).
Prezydent [...] decyzją z [...] października 2020 r. ponownie odmówił H. C.(1) przyznania wnioskowanego świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej wnioskowanego na syna.
H. C.(1) wniosła odwołanie od powyższej decyzji.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] rozpoznając sprawę stwierdziło, że decyzja organu I jest prawidłowa. Organ odwoławczy zaznaczył, że podtrzymuje swoje stanowisko zaprezentowane w decyzji z [...] sierpnia 2020 r., jednakże nie ma możliwości przyznania żądanego świadczenia z uwagi na uprawnienie wnioskodawczyni do emerytury.
Kolegium przytoczyło treść art. 17 ust. 5 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 111 ze zm.) określającego negatywne przesłanki przyznania świadczenia pielęgnacyjnego podkreślając, że zaistnienie jednej z wymienionych w tym przepisie przesłanek negatywnych wyklucza przyznanie świadczenia, choćby wszystkie inne przesłanki pozytywne wymienione w art. 17 ust. 1 ustawy zostały przez wnioskodawcę spełnione.
Organ odwoławczy wskazał, że w rozpoznawanej sprawie organ I instancji poprzestał na literalnym brzmieniu art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych (wykładni językowej) i przyjął, że ponieważ skarżąca ma ustalone prawo do emerytury, to nie przysługuje jej świadczenie pielęgnacyjne w jakiejkolwiek wysokości.