Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Gabriela Nowak Sędziowie WSA Magdalena Durzyńska WSA Agnieszka Jędrzejewska-Jaroszewicz (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 21 stycznia 2021 r. sprawy ze skargi E. M. na decyzję Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] września 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do dodatku dyferencyjnego w postaci zasiłku pielęgnacyjnego oddala skargę.
Minister Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej decyzją z [...] września 2020 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z [...] maja 2020 r. nr [...] odmawiającą przyznania prawa do zasiłku pielęgnacyjnego M. M. na okres od [...] kwietnia 2020 r. do [...] kwietnia 2023 r.
Powyższa decyzja wydana została w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
E. M. [...] kwietnia 2020 r. złożyła w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w [...] wniosek o ustalenie prawa do zasiłku pielęgnacyjnego w imieniu dziecka M. M., ur. [...] maja 2013 r. wskazując, że ojciec dziecka M. M. przebywa na terytorium [...] (dalej: [...]). Do wniosku dołączono orzeczenie o niepełnosprawności dziecka z [...] kwietnia 2020 r. wydane do [...] kwietnia 2024 r.
Wojewoda [...] decyzją [...] maja 2020 r. odmówił przyznania zasiłku pielęgnacyjnego na okres od [...] kwietnia 2020 r. do [...] kwietnia 2023 r. wskazując, że miesięczna wysokość świadczeń rodzinnych przysługujących za granicą przekracza wysokość świadczeń możliwych do przyznania w Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: Polska), tj. świadczenia wychowawczego oraz zasiłku pielęgnacyjnego. Prawo do zasiłku pielęgnacyjnego zostało zawieszone w całości, nie występuje również dodatek dyferencyjny.
E. M. wniosła odwołanie od powyższej decyzji.
Minister Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej rozpoznając sprawę stwierdził, że decyzja organu pierwszej instancji jest prawidłowa.
Organ odwoławczy wskazał, że zgodnie z art. 16 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 111 ze zm.) zasiłek pielęgnacyjny przyznaje się niepełnosprawnemu dziecku w celu częściowego pokrycia wydatków wynikających z konieczności zapewnienia opieki i pomocy innej osoby w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji. Stosownie do art. 16 ust. 3 tej ustawy oraz na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 31 lipca 2018 r. w sprawie wysokości dochodu rodziny albo dochodu osoby uczącej się stanowiących podstawę ubiegania się o zasiłek rodzinny i specjalny zasiłek opiekuńczy, wysokości świadczeń rodzinnych oraz wysokości zasiłku dla opiekuna, wysokość zasiłku pielęgnacyjnego wynosi [...] zł od [...] listopada 2019 r.
W myśl art. 21 ust. 3 w związku z art. 23a ust. 3 i 4 powołanej ustawy w przypadku, gdy wojewoda ustali, że osoba uprawniona do świadczeń rodzinnych lub członek rodziny tej osoby przebywa poza granicami Polski w państwie, w którym mają zastosowanie przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, wydaje decyzje w sprawie świadczeń rodzinnych realizowanych w związku z koordynacją systemów zabezpieczenia społecznego.
Zgodnie natomiast z art. 24 ust. 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych prawo do zasiłku pielęgnacyjnego lub świadczenia pielęgnacyjnego ustala się na czas nieokreślony, chyba że orzeczenie o niepełnosprawności lub orzeczenie o stopniu niepełnosprawności zostało wydane na czas określony. W przypadku wydania orzeczenia o niepełnosprawności lub orzeczenia o stopniu niepełnosprawności na czas określony prawo do zasiłku pielęgnacyjnego lub świadczenia pielęgnacyjnego ustala się do ostatniego dnia miesiąca, w którym upływa termin ważności orzeczenia.