Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Gabriela Nowak Sędzia WSA Bożena Marciniak Asesor WSA Mateusz Rogala (spr.) po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi N. R. na decyzję Ministra Rodziny i Polityki Społecznej z dnia [...] listopada 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.
Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzją z dnia [...] listopada 2021 r. nr [...] Minister Rodziny i Polityki Społecznej, działając m.in. na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 oraz art. 17 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2021 r. poz. 735 ze zm.) oraz art. 2 ust. 2, art. 17 ust. 1 pkt 4 i art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 111 ze zm.), utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] września 2020 r. nr [...] odmawiającą N. R. przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad niepełnosprawną matką M. R.
W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia organ stwierdził, że w dniu [...] marca
2020 r. N. R. złożyła w Gminnym Ośrodku Pomocy Społecznej w [...] wniosek o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad niepełnosprawną matką - M. R. Wnioskodawczyni podała, że jej ojciec - A. R, będący mężem M. R., jest zatrudniony na terytorium [...].
Uznając, że w sprawie znajdują zastosowanie przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, Burmistrz [...] przekazał wniosek, zgodnie z art. 23a ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych, do rozpatrzenia Wojewodzie [...].
Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] września 2020 r. odmówił N. R. przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, podnosząc, że w sprawie została spełniona negatywna przesłanka przyznania świadczenia określona w art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a) ustawy o świadczeniach rodzinnych, bowiem osoba wymagająca opieki pozostaje w związku małżeńskim, a małżonek nie legitymuje się orzeczeniem o niepełnosprawności.
Po rozpatrzeniu odwołania strony od tej decyzji Minister Rodziny i Polityki Społecznej utrzymał ją w mocy decyzją z dnia [...] listopada 2021 r., podnosząc, że M. R. pozostaje w związku małżeńskim z A. R., który jest osobą aktywną zawodowo na terytorium [...] i który nie legitymuje się orzeczeniem o niepełnosprawności.
Organ odwoławczy podkreślił, że organ I instancji prawidłowo zastosował w rozpoznawanej sprawie art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a) ustawy o świadczeniach rodzinnych, zgodnie z którym świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje, jeżeli osoba wymagająca opieki pozostaje w związku małżeńskim, chyba że współmałżonek legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.
N. R. wniosła na powyższą decyzją skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, stawiając zarzut rażącego naruszenia prawa materialnego, tj. art. 17 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 17 ust. 1a ustawy o świadczeniach rodzinnych poprzez przyjęcie, że do kręgu osób uprawnionych do uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego nie zalicza się córki, będącej jednocześnie opiekunem faktycznie osoby niepełnosprawnej, z uwagi na to, iż opieka ta powinna być sprawowana przez małżonka niepełnosprawnej, który nie posiada orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności, podczas gdy funkcjonalna wykładnia ww. przepisów winna skutkować przyznaniem wnioskowanego świadczenia.