Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Bożena Marciniak, asesor WSA Dorota Kozub-Marciniak (spr.), sędzia WSA Łukasz Trochym, po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi A.Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Siedlcach z dnia 14 lipca 2022 r. nr SKO.4000-703/2022 w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wójta Gminy P. z dnia 31 stycznia 2022 r. nr GOPS.4352.45.02.2022; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Siedlcach na rzecz A.Z. kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
A. Z. (dalej, jako: skarżący) wniósł o Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Samorządowego Kolegium odwoławczego w Siedlcach z dnia 14 lipca 2022 r. w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego.
Stan sprawy przedstawia się następująco.
Wnioskiem z dnia 29 grudnia 2021 r. A.Z., reprezentowany przez pełnomocnika, wystąpił do Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w P. o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z trwale niezdolnym do samodzielnej egzystencji ojcem: S.Z., ur. [...] września 1940 r.
Decyzją z dnia 31 stycznia 2022 r. nr GOPS.4352.45.02.2022, działającego z upoważnienia Wójta Gminy P., Kierownika GOPS, odmówiono skarżącemu przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 111 ze zm., dalej, jako: u.ś.r.). na osobę: Z. S., ur. 1940-09-[...], ponieważ nie zostały spełnione przesłanki z art. 17 ust. 1 b tej ustawy, tj. niepełnosprawność S. Z. nie powstała przed 18 rokiem życia lub w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej, nie później niż do ukończenia 25 roku życia.
Skarżący odwołał się od tej decyzji.
Zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Siedlcach utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.
W uzasadnieniu decyzji Kolegium w pierwszej kolejności przytoczyło treść art. 17 ust. 1, ust. 1b, ust. 3 i ust. 5 oraz art. 17b, art. 23 ust. 1 i 2, art. 24 ust. 1 i ust. 4 u.ś.r. Następnie organ podniósł, że postępowanie w sprawie wszczął wniosek A.Z. z dnia 29 grudnia 2021 r., którym zwrócił się o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, w związku z opieką nad całkowicie niezdolnym do samodzielnej egzystencji ojcem - S. Z. Z poczynionych przez organ I instancji ustaleń wynika, że skarżący sprawował opiekę nad ojcem, który wymagał stałego wsparcia przy czynnościach bytowych w związku z całkowitą niezdolnością do samodzielnej egzystencji (wywiad rodzinny z dnia 17 stycznia 2022 r.).
Skarżący oświadczył, że zaprzestał pracy w gospodarstwie rolnym od dnia 29 grudnia 2021 r. S. Z. na podstawie Wypisu z treści Orzeczenia Lekarza Rzeczoznawcy Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Placówka Terenowa w S. z dnia 20 czerwca 2012 r. został uznany za całkowicie niezdolnego do samodzielnej egzystencji. Zmarł 16 kwietnia 2022 r. S.Z. był wdowcem.
W ocenie Kolegium w tej sprawie odmowa przyznania świadczenia pielęgnacyjnego nie może być uzasadniona brakiem spełnienia przesłanki określonej w art. 17 ust. 1b u.ś.r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze powołało się na orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r. o sygn. akt K 38/13 i podniosło, że organ rozpoznając wniosek o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego złożony przez opiekuna dorosłej osoby niepełnosprawnej w takim stanie prawnym, ma obowiązek zbadać, czy skarżący jako wnioskodawca, spełnia warunki do przyznania tego świadczenia, określone w art. 17 ustawy o świadczeniach rodzinnych, z wyłączeniem tej części tego przepisu, która z dniem 21 października 2014 r. została ostatecznie uznana za niekonstytucyjną.