Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Sobielarska Sędziowie: Sędzia WSA Agnieszka Miernik (spr.) Sędzia WSA Joanna Skiba Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Krynicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lutego 2011 r. sprawy ze skargi [...] w W. na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie uchybienia terminu do złożenia zażalenia 1. uchyla zaskarżone postanowienie; 2. stwierdza, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rzecz strony skarżącej [....] w W. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 20 października 2010 r. sygn. akt II OSK 1650/09 uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 czerwca 2009 r. sygn. akt I SA/Wa 252/09 w sprawie ze skargi [...] Spółka z o.o. w W. na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...]przedmiocie uchybienia terminu do złożenia zażalenia i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie.
W uzasadnieniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego wskazano, że postanowieniem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [..] stwierdzono uchybienie terminu do złożenia zażalenia przez [...] sp. z o.o. w W. na postanowienie [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] września 2008 r. nr [...]. Organ wskazał, że strona otrzymała postanowienie w dniu [...] września
2008 r., termin do wniesienia zażalenia upłynął zatem w dniu [..] września 2008 r., natomiast zażalenie jest datowane na dzień [...] września 2008 r. i przesłane pocztą w tym samym dniu, o czym świadczy data stempla pocztowego. Oznacza to, że zażalenie złożono po upływie ustawowego terminu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 10 czerwca 2009 r. sygn. akt I SA/Wa 252/09 oddalił skargę [...] sp. z o.o. Sąd uznał, że postanowienie dotyczące interesów skarżącej powinno być doręczone w lokalu siedziby strony jako spółki z o.o., będącej jednostką organizacyjną w rozumieniu art. 45 k.p.a. Kodeks postępowania administracyjnego nie zawiera bowiem norm obowiązujących w postępowaniu przed sądem powszechnym lub sądem administracyjnym, dających możliwość doręczenia przesyłki sądowej na wskazany adres dla doręczeń. Tym samym prawidłowo organ uznał, że przesłanie postanowienia na adres siedziby spółki jest doręczeniem pod właściwym adresem. Sąd wskazał, że obowiązkiem jednostki organizacyjnej, a w szczególności spółki prowadzącej działalność gospodarczą, jest przy tym takie zorganizowanie odbioru pism kierowanych do tej spółki, aby odbiór dokonywany był wyłącznie przez osoby uprawnione. Organ oceniający skuteczność doręczenia pisma może oprzeć się na domniemaniu, że osoba odbierająca pismo skierowane do spółki jest uprawniona do wykonania tej czynności. Nieuwzględnienie takiego domniemania pozostawałoby w sprzeczności z realiami obrotu gospodarczego i funkcjonowania osób prawnych. W ocenie Sądu nie można zasadnie oczekiwać od organu, aby prowadził czynności wyjaśniające w celu ustalenia, czy osoba odbierająca pismo działa na podstawie stosownego upoważnienia, a w szczególności, czy upoważnienie to nie zostało ograniczone, cofnięte lub wygasło. Odpowiednie wyjaśnienia organ powinien poczynić w razie ujawnienia się jakichkolwiek okoliczności podważających skuteczność dokonanego doręczenia. Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie przed wydaniem zaskarżonego postanowienia nie ujawniły się żadne okoliczności, które mogłyby stwarzać wątpliwości co do skuteczności doręczania skarżącej postanowienia z dnia [...] września 2008 r. Na zaistnienie takich okoliczności nie wskazano również w skardze.