Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Jędrzejewska-Jaroszewicz (spr.) Sędziowie: WSA Marta Kołtun-Kulik WSA Iwona Kosińska Protokolant referent Agnieszka Bieniewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 kwietnia 2011 r. sprawy ze skargi W. L., J. L. i A. B. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] września 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie o stwierdzenie nieważności decyzji oddala skargę.
Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] marca 2001 r., znak [...] stwierdził nabycie z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. własności nieruchomości znajdujących się we władaniu Domu Pomocy Społecznej w Z., oznaczonych w ewidencji gruntów jako działki nr [...],[...],[...] objętych księgą wieczystą nr KW [...].
Pismem z dnia 1 kwietnia 2010 r. A. B., W. L. i J. L. reprezentowane przez pełnomocnika adwokata P. B. wniosły stwierdzenie nieważności powyższej decyzji oraz o zawieszenie postępowania do czasu rozstrzygnięcia przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie kwestii, czy sporne nieruchomości podpadają pod działanie przepisu art. 2 ust. 1 lit. E dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia [...] września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej.
Po rozpoznaniu powyższego wniosku Minister Skarbu Państwa decyzją z dnia [...] sierpnia 2010 r. znak [...] odmówił wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności pkt 1 decyzji Wojewody [...] o wskazując, że jego zdaniem wnioskodawcy nie posiadają przymiotu strony w rozumieniu przepisu art. 28 kodeksu postępowania administracyjnego.
W dniu 26 sierpnia 2010 r. adwokat P. B. wniósł - w imieniu swoich mocodawców - o ponowne rozpatrzenie sprawy. We wniosku pełnomocnik zarzucił naruszenie przez organ art. 28 w związku z art. 97 § 1 pkt 4 kpa oraz art. 32 zdanie drugie Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Ponownie rozpoznając sprawie Minister Skarbu Państwa decyzją z dnia [...] września 2010 r. znak [...] utrzymał w mocy swą poprzednią decyzję z dnia [...] sierpnia 2010 r. W uzasadnieniu organ wskazał, że A. B. oraz W. i J. L. nie posiadają przymiotu strony w postępowaniu komunalizacyjnym. Organ wskazał ponadto na wniosek strony o zawieszenie postępowania do czasu rozstrzygnięcia sprawy przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w kwestii podpadania przedmiotowej nieruchomości pod działanie przepisu art. 2 ust. 1 lit. E w/w dekretu PKWN.
Od decyzji powyższej skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniósł pełnomocnik wnioskodawców adw. P. B. W skardze zarzucił naruszenie art. 28, art. 97 § 1 pkt 4, art. 7, art 77, art. 107 § 3 kodeksu postępowania administracyjnego oraz art. 32 zdanie 2 Konstytucji RP i wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz o zasądzenie kosztów postępowania. W skardze podkreślono także, iż wbrew twierdzeniu organu wnioskodawczynie posiadają interes prawny a co za tym idzie status strony postępowania.
W odpowiedzi na skargę Minister Skarbu Państwa wniósł o jej oddalenie i podtrzymał stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Z uwagi na treść art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153 poz.1269) Sąd administracyjny , sprawuje , w zakresie swojej właściwości kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym § 2 wspomnianego przepisu stanowi, iż kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Z brzmienia art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) wynika natomiast, że w przypadku, gdy Sąd stwierdzi, bądź to naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, bądź to naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, bądź wreszcie inne naruszenie przepisów postępowania, jeśli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy, wówczas - w zależności od rodzaju naruszenia - uchyla decyzję lub postanowienie w całości lub w części, albo stwierdza ich nieważność bądź niezgodność z prawem. Cytowana regulacja prawna przesądza, że zaskarżona decyzja lub postanowienie mogą ulec uchyleniu tylko wtedy, gdy organom administracji publicznej można postawić uzasadniony zarzut naruszenia prawa, czy to materialnego, czy to procesowego, jeżeli naruszenie to miało, bądź mogło mieć wpływ na wynik sprawy. Tym samym Sąd administracyjny nie jest władny oceniać takich okoliczności jak pokrzywdzenie strony decyzją, czy też , czy decyzja wiąże się z negatywnymi skutkami dla strony i podobnych. Sąd związany jest normą prawną odzwierciedlającą wolę ustawodawcy, wyrażoną w treści odpowiedniego przepisu prawa. Przy czym z mocy art. 134 § 1 cytowanej ustawy , kontroli legalności dokonuje także z urzędu, nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.