Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Apostolidis (spr.) Sędziowie WSA Jolanta Dargas WSA Bożena Marciniak Protokolant specjalista Joanna Pleszczyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 stycznia 2016 r. sprawy ze skargi P. S.A. w Z. na decyzję Ministra Zdrowia z dnia [...] maja 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Ministra Zdrowia z dnia [...] października 2012 r. nr [...]; 2. zasądza od Ministra Zdrowia na rzecz P. S.A. w Z. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Zaskarżoną decyzją z [...] maja 2014 r. nr [...] Minister Zdrowia po ponownym rozpoznaniu wniosku P. [...] S.A. z siedzibą w [...] o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Ministra Zdrowia z [...] października 2012 r., nr [...],[...] o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji Ministra Zdrowia z [...] października 2001 r., nr [...] oraz poprzedzającej ją decyzji Ministra Zdrowia z [...] września 2001 r., nr [...], utrzymał w mocy decyzję z [...] października 2012 r. Zaskarżone rozstrzygnięcie w zakresie meritum uzasadnione zostało analogiczne do uzasadnienia decyzji Ministra Zdrowia z dnia [...] stycznia 2013 r. i jednocześnie do uzasadnienia decyzji tegoż organu z dnia [...] października 2012 r. Decyzja Ministra Zdrowia z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] została uchylona wyrokiem z dnia 13 grudnia 2013 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. WSA w Warszawie w uzasadnieniu przywołanego wyroku stwierdził, że decyzja ta została wydana z naruszeniem art. 24 § 1 pkt 5 k.p.a. w zw. z art. 127 § 3 k.p.a. Naruszenie to polegało zdaniem Sądu na wydaniu zaskarżonej decyzji przez upoważnionego pracownika wykonującego funkcję organu, tego samego, który wydał decyzję z [...] października 2012 r. W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że art. 24 § 1 pkt 5 k.p.a. zmieniony z dniem 11 kwietnia 2011 r. przez art. 1 pkt 4 ustawy z 3 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego oraz ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2011 r. Nr 6, poz. 18) stanowi, że pracownik organu administracji publicznej podlega wyłączeniu od udziału w postępowaniu w sprawie, w której brał udział w wydaniu zaskarżonej decyzji. Sąd wskazał, że w niniejszej sprawie chodziło o sytuację, gdy decyzje obydwu instancji, tj. zaskarżona decyzja z dnia [...] stycznia 2013 r. oraz decyzja z [...] października 2012 r., podpisane zostały przez działającego z upoważnienia Ministra Zdrowia sekretarza stanu S. N. Sąd podkresił jednocześnie, że Minister wykonuje swoje zadania przy pomocy sekretarza i podsekretarzy stanu, gabinetu politycznego ministra oraz dyrektora generalnego urzędu (art. 37 ust. 1 ustawy z 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów, tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 392). Kompetencje przyznane organom administracji publicznej nie przechodzą na aparat pomocniczy, który jedynie powołany jest do realizacji tej kompetencji w imieniu i na rachunek organu. Sąd podał, że tylko Minister Zdrowia jako piastun funkcji organu nie podlega wyłączeniu przy ponownym rozpatrzeniu sprawy. Nie dotyczy to jednak sekretarza stanu upoważnionego do działania w imieniu Ministra, gdyż nie może być uznany za osobę piastującą funkcję, która przy ponownym rozpatrzeniu sprawy w trybie art. 127 § 3 k.p.a. nie podlegałaby wyłączeniu na podstawie art. 24 § 1 pkt 5 k.p.a. Reasumując Sąd podał, że wydanie decyzji przez pracownika, który podlega wyłączeniu na mocy art. 24 § 1 pkt 5 k.p.a. stanowi przesłankę do wznowienia postępowania, określoną w art. 145 § 1 pkt 3 k.p.a.. W niniejszej sprawie zaskarżona decyzja wydana została z naruszeniem art. 24 § 1 pkt 5 k.p.a. w zw. z art. 127 § 3 k.p.a. Sąd nie będąc związany zarzutami skargi (art. 134 § 1 ppsa) był zobligowany do uchylenia zaskarżonej wówczas decyzji, pomimo, że zarzut wydania zaskarżonej decyzji z naruszeniem art. 24 § 1 pkt 5 k.p.a. nie został podniesiony w skardze. Jednocześnie wykazana w omawianym postępowaniu wadliwość procedowania, jakiej dopuścił się organ nadzoru wydając zaskarżoną decyzję spowodowała, że Sąd zwolniony został od dokonania merytorycznej oceny zaskarżonej decyzji, którą wobec powyższego uznał za przedwczesną i zastępującą jurysdykcję zastrzeżoną organom administracji publicznej, których działanie sąd administracyjny jedynie kontroluje pod względem zgodności z prawem, a nie zastępuje w orzekaniu.