Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Durzyńska (spr.) Sędziowie WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska WSA Monika Sawa Protokolant specjalista Aleksandra Borkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 czerwca 2019 r. sprawy ze skargi M. Z. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] września 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę

Inne orzeczenia o symbolu:
6079 Inne o symbolu podstawowym 607
Inne orzeczenia z hasłem:
Mienie zabużańskie
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji
Uzasadnienie strona 1/4

Zaskarżoną decyzją, znak: [...] z [...] września 2018 r. działając na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 i 3, art. 157 § 1, art. 158 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (dalej jako kpa) oraz art. 9 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 r., poz. 2097, dalej jako ustawa) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji (dalej jako organ/minister) odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] czerwca 2014 r. znak: [...] utrzymującej w mocy decyzję Wojewody [...] w [...] z dnia [...].03.2014 r. znak: [...] odmawiającą G. Z. potwierdzenia prawa do rekompensaty jako spadkobiercy M. J.. Powodem decyzji odmownej było złożenie przez ww. G. Z. wniosku dopiero w 2010 r. - a więc po terminie określonym w art. 5 ust. 1 ustawy.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ wskazał, że w dacie wydawania ww. decyzji odmownej z 2014r. w orzecznictwie przyjmowano, iż każdy z uprawnionych winien złożyć wniosek o potwierdzenie prawa do rekompensaty we własnym imieniu ewentualnie jako osoba wskazana przez inną osobę uprawnioną. Wobec tego organ uznał, że okoliczność, że inni uprawnieni po M. J. tj. Z. J. czy T. B. złożyli we własnym imieniu wnioski [...] grudnia 2008 r. i uzyskali decyzję pozytywną, nie ma wpływu na ocenę decyzji wydanej wobec G. Z. czyli matki M. Z. (dalej jako skarżący). Minister wyjaśnił, że wydanie decyzji o tej treści było wynikiem obowiązującej wówczas interpretacji przepisów ustawy jak również stanowiska ówczesnego organu odwoławczego, tj. Ministra Skarbu Państwa, popartego licznym orzecznictwem sądów administracyjnych. Odnosząc się następnie do przesłanek nieważnościowych organ podał, że jeżeli przepis prawa dopuszcza różne jego interpretacje, to wybór jednej z takich interpretacji, nie może być oceniany jako rażące naruszenie prawa. Zdaniem ministra zarzut rażącego naruszenia prawa musi wynikać z przesłanek niebudzących wątpliwości, a rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 kpa zachodzi wtedy, gdy treść decyzji pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu i gdy charakter tego naruszenia powoduje, że owa decyzja nie może być akceptowana jako akt wydany przez organ praworządnego państwa, co w przedmiotowej sprawie nie ma miejsca. Kwestię tę organ rozwinął następnie powołując się szeroko na orzecznictwo.

Z kolei odnośnie do zarzutu powagi rzeczy osądzonej z powołaniem się na decyzję ostateczną, tj. decyzję wydaną wobec Z. J. i B. B. - organ podał, że wobec braku tożsamości podmiotowej nie może mieć tu zastosowania art. 156 § 1 pkt 3 kpa.

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
6079 Inne o symbolu podstawowym 607
Inne orzeczenia z hasłem:
Mienie zabużańskie
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji