Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Przemysław Żmich Sędziowie WSA Iwona Kosińska (spr.) WSA Joanna Skiba po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi G.L. na decyzję Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] lipca 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wojewody [...] z [...] maja 2020 r. nr [...]; 2. zasądza od Ministra Rodziny i Polityki Społecznej na rzecz skarżącej G. L. kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia z hasłem:
Pomoc społeczna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Pracy i Polityki Społecznej
Uzasadnienie strona 1/8

Minister Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej decyzją z dnia [...] lipca 2020 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania G. L., utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] maja 2020 r. nr [...] odmawiającą przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że G. L. złożyła wniosek o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego na swojego niepełnosprawnego syna. W treści wniosku wskazała, że ojciec dziecka przebywa na terytorium [...] i [...] (dalej [...]). Do wniosku dołączone było orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności syna z dnia [...] lipca 2009 r. wydane na stałe oraz oświadczenie, w którym wnioskodawczyni poinformowała o pobieraniu emerytury, oraz deklaracja chęci ubiegania się o "wypłacenie różnicy przysługującej między wysokością świadczenia pielęgnacyjnego a emerytury".

Po rozpatrzeniu złożonego wniosku Wojewoda decyzją z dnia [...] maja 2020 r. odmówił przyznania wnioskowanego świadczenia. W uzasadnieniu organ I instancji wyjaśnił, że na podstawie przedłożonych dokumentów stwierdził, że w związku z uprawnieniem wnioskodawczyni do emerytury zgodnie z treścią art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. z 2020 r. Dz. U. poz. 111) nie spełnione zostały wymogi określone w tej ustawie uprawniające do przyznania wnioskowanego świadczenia.

Nie zgadzając się z tym rozstrzygnięciem, G. L. złożyła odwołanie. W jego uzasadnieniu wyjaśniła, że nie zgadza się z wydaną decyzją, wnosi o jej uchylenie i orzeczenie co do istoty sprawy poprzez przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego. Organ I instancji niesłusznie jej zdaniem pominął art. 27 ust. 5 ustawy o świadczeniach rodzinnych, z którego wynika, że przy zbiegu uprawnień do świadczeń regulowanych w ustawie o świadczeniach rodzinnych, przysługuje prawo wyboru do korzystniejszego świadczenia. Jednocześnie wskazała, że dotychczasowe regulacje prawne uniemożliwiały skuteczne ubieganie się o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego, zatem wybór emerytury był wymuszony, a jak wynika z dotychczasowego orzecznictwa, nie można w demokratycznym państwie prawa akceptować stanowiska "przymuszania" obywatela do wystąpienia o świadczenia mniej korzystne na skutek wydania niekonstytucyjnych przepisów.

Rozpatrując odwołanie, organ II instancji stwierdził, że nie może ono zostać uwzględnione. W uzasadnieniu zajętego stanowiska Minister wyjaśnił, że w przedmiotowej sprawie organ I instancji działał w oparciu o przepisy rozporządzeń [...] i [...] oraz ustawy o świadczeniach rodzinnych.

Strona 1/8
Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia z hasłem:
Pomoc społeczna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Pracy i Polityki Społecznej