Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Jędrzejewska-Jaroszewicz Sędziowie: WSA Anna Falkiewicz-Kluj (spr.) WSA Anna Wesołowska po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. R. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją z [...] sierpnia 2020 r., nr [...] Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 256 ze zm.; dalej: k.p.a.) w związku z art. 16 ustawy z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy - kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2017 r. poz. 935) oraz art. 9 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 r., poz. 2097; dalej: ustawa z dnia 8 lipca 2005 r.), po rozpatrzeniu odwołania S. B., od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2020 r., znak: [...] odmawiającej potwierdzenia mu prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez E. B. nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej w miejscowości [...], pow. [...], - utrzymał ją w mocy.
Stan sprawy przedstawiał się w sposób następujący.
Wnioskiem z 31 grudnia 2008 r. S. R., dalej "Skarżący", zwrócił się do Wojewody [...] o wydanie decyzji potwierdzającej prawo do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez E. R. nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, w miejscowości [...], powiat [...], w dawnym województwie [...].
Decyzją z [...] lutego 2017 r" znak: [...] Wojewoda [...] odmówił potwierdzenia prawa do rekompensaty. Wskazał, że wniosek S. R. o potwierdzenie prawa do rekompensaty nie został złożony w terminie przewidzianym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r., tj. do dnia 31 grudnia 2008 r.
Pismem z dnia 7 marca 2017 r. Skarżący wniósł odwołanie wskazując, że złożył stosowny wniosek, wraz z wymaganą dokumentacją, o ekwiwalent za mienie nieruchome pozostawione poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej w 1991 r. do Urzędu Rejonowego w J. Do odwołania załączył kserokopię pisma Urzędu Rejonowego w J. z dnia [...] czerwca 1991 r., znak: [...], z którego wynika, że wniosek Skarżącego dotyczący realizacji ekwiwalentu za mienie nieruchome pozostawione poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej został zarejestrowany pod numerem [...].
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, decyzją z dnia [...] maja 2017 r., znak: [...], uchylił w całości decyzję organu I instancji oraz przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia Wojewodzie [...], wskazując w uzasadnieniu, że w postępowaniu, w wyniku którego została wydana decyzja będąca przedmiotem odwołania, organ I instancji dopuścił się naruszenia przepisów: art. 7 k.p.a. art. 77 § 1 k.p.a. i art. 80 k.p.a. wskazując, że Wojewoda [...] powinien wyjaśnić, czy Skarżący złożył ww. wniosek oraz ustalić czy ww. wniosek został rozpatrzony.
Rozpatrując ponownie sprawę, Wojewoda [...] zwrócił się kolejno do Urzędu Miasta w J., Starostwa Powiatowego w J. i Starostwa Powiatowego w K. o udzielenie informacji, czy w zasobach ww. urzędów znajduje się wniosek S. R. dotyczący rekompensaty za mienie pozostawione przez E. R. poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej polskiej, tj. w miejscowości [...], pow. [...], woj. [...] oraz o ewentualne przesłanie przedmiotowego wniosku wraz z aktami.