skarg L. K. i E. T. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Iwona Maciejuk Sędziowie: Sędzia WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska (spr.) Sędzia WSA Tadeusz Nowak Protokolant referent stażysta Małgorzata Sieczkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 kwietnia 2014 r. sprawy ze skarg L. K. i E. T. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargi.

Uzasadnienie strona 1/8

Zaskarżoną decyzją z [...] czerwca 2013 r. nr [...] Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej po rozpatrzeniu wniosku L. K. i E. Z. o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z [...] września 2012 r. utrzymał w mocy tę decyzję.

W uzasadnieniu organ wskazał, że Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej po rozpatrzeniu wniosku L. K. decyzją z [...] września 2012 r. nr [...] w pkt. 1 stwierdził nieważność decyzji Ministra Infrastruktury z [...] czerwca 2008 r. nr [...] odmawiającej przyznania odszkodowania za szkodę poniesioną w związku z wydaniem orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w W. z [...] lutego 1954 r. nr [...] w części dotyczącej odmowy przyznania odszkodowania A. C. oraz w pkt. 2 odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Ministra Infrastruktury z [...] czerwca 2008 r. odmawiającej przyznania odszkodowania za szkodę poniesioną w związku z wydaniem orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w W. z [...] lutego 1954 r., w części dotyczącej odmowy przyznania odszkodowania L. K. i E. Z.

W uzasadnieniu wskazano, iż roszczenie o przyznanie odszkodowania jest roszczeniem indywidualnym przysługującym każdej z uprawnionych osób, co oznacza, że każda z tych osób podejmuje działania jej dotyczące. Nie ulega wątpliwości, że A.C. nie żyła w dacie wydania decyzji Ministra Infrastruktury z [...] czerwca 2008 r., co oznacza, że nie mogła być stroną prowadzonego postępowania, co implikuje stwierdzenie nieważności decyzji w części dotyczącej uprawnień, które przysługiwały jej do chwili śmierci, a które obecnie przysługują jej spadkobierczyniom - E. F. i B.R.

Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej nie stwierdził natomiast, aby kwestionowana decyzja Ministra Infrastruktury z [...] czerwca 2008 r. była obciążona innymi wadami, a pozostałe jej strony - E. Z. i L. K. były prawidłowo reprezentowane przez działającego w ich imieniu pełnomocnika - w związku z czym organ odmówił stwierdzenia jej nieważności w części dotyczącej uprawnień L. K. i E. Z.

L. K. i E.Z. złożyły wnioski o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z [...] września 2012 r. w części dotyczącej punktu 2 rozstrzygnięcia.

Wnioskodawczynie podniosły, iż bezzasadne jest uznanie, że zachodziły podstawy jedynie do częściowego stwierdzenia nieważności decyzji z [...] czerwca

2008 r.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy Minister wskazał, że istotą postępowania prowadzonego w trybie nadzoru jest ustalenie, czy wydaniu kwestionowanej decyzji towarzyszyła co najmniej jedna z przesłanek wymienionych w art. 156 § 1 kpa, a w szczególności czy decyzja ta została wydana z rażącym naruszeniem prawa. Przez pojęcie "rażące naruszenie prawa" należy natomiast rozumieć naruszenie wyraźnej, nie budzącej wątpliwości interpretacyjnej normy prawa materialnego.

Strona 1/8