Sprawa ze skargi na decyzję SKO w W. w przedmiocie ustalenia opłaty adiacenckiej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marta Kołtun - Kulik Sędziowie: Sędzia WSA Małgorzata Boniecka - Płaczkowska (spr.) Sędzia WSA Elżbieta Lenart Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Krynicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 czerwca 2012 r. sprawy ze skargi I.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty adiacenckiej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Prezydenta W. z dnia [...] października 2011 r. nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. na rzecz skarżącej I.K. kwotę 867 (osiemset sześćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/6

Zaskarżoną decyzją z [...] grudnia 2011 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. po rozpatrzeniu odwołania I.K. od decyzji Prezydenta W. z [...] października 2011 r. nr [...] orzekającej o ustaleniu opłaty adiacenckiej w wysokości [...] zł z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, uregulowanej w księdze wieczystej KW nr [...], położonej w W. przy ul. [...], oznaczonej w ewidencji gruntów jako działki nr [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...] w obrębie [...] o łącznej powierzchni [...] m2, na skutek jej podziału, zatwierdzonego ostateczną decyzją Prezydenta W. nr [...] z [...] stycznia 2010 r. - utrzymało w decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu Kolegium wskazało, że decyzją z dnia

[...] października 2011 r. nr [...] organ I instancji orzekł o ustaleniu od I.K. opłaty adiacenckiej w wysokości [...] zł z tytułu wzrostu wartości opisanej wyżej nieruchomości. Od decyzji tej odwołanie złożyła I.K. zarzucając:

- naruszenie art. 153 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, poprzez ustalenie wartości nieruchomości po podziale na podstawie zróżnicowanych cech działek gruntu [...],[...],[...] oraz działek [...],[...],[...], przyznając prawidłowo działkom nr [...],[...],[...] mniejsze możliwości inwestycyjne, niż nieruchomościom porównywanym oraz błędnie takie same możliwości inwestycyjne, jak nieruchomościom porównywanym działkom gruntu nr [...],[...],[...], podczas gdy działki gruntu nr [...],[...],[...] oraz [...],[...],[...] posiadają takie same możliwości inwestycyjne ("przeciętne"), gorsze niż nieruchomości porównywane, co miało bezpośredni wpływ na określenie wartości nieruchomości po podziale, a w konsekwencji wpływało pośrednio na wysokość ustalonej w zaskarżonej decyzji opłaty adiacenckiej, naruszenie art. 7, art. 77 i art. 80 kpa - poprzez wydanie decyzji bez dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, przeprowadzenia prawidłowej oceny wartości dowodowej operatu uznanego za wyłączny dowód w sprawie, czym naruszona została zasada swobodnej oceny dowodów, naruszenie art. 11 w zw. z art. 107 § 3 kpa - przez uzasadnienie decyzji z powołaniem się na argumenty biegłego, przy pominięciu argumentów podnoszonych przez odwołującą się i nieodniesienie się do nich.

Odwołująca się wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.

Rozpoznając odwołanie Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. stwierdziło, że rzeczoznawca majątkowy W.K., odniósł się (pismo z dnia 7 lipca 2011 r.) do zastrzeżeń zawartych w poprzedniej decyzji Kolegium z [...] czerwca

2011 r. sygn. akt [...], wydanej w tej samej sprawie, wskazując, że: "/.../ W przypadku przedmiotowej wyceny, mającej uwzględniać zmiany wartości nieruchomości będące skutkiem podziału, przebieg rowów melioracyjnych, stan wód powierzchniowych czy położenie linii energetycznych, nie miały wpływu na różnicę wartości nieruchomości przed i po podziale /.../" Ponadto wskazał on, że możliwości inwestycyjne działek nr [...],[...],[...] zostały, ograniczone przez decyzję o warunkach zabudowy z [...] maja 2009 r. nr [...] w ten sposób, że została w niej wyznaczona linia zabudowy biegnąca w odległości min. 13 m od projektowanej wschodniej linii rozgraniczającej projektowanej ul. [...]. Podniesiono, że uwaga strony dotycząca wpływu ul. [...] oraz torów kolejowych jest nietrafna, gdyż ulica i tory przebiegają w odległości ok. 130 m od nieruchomości i przestrzeń znajdująca się pomiędzy ulicą a przedmiotowymi działkami jest zabudowana budynkami mieszkalnymi na działkach nr [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...] oraz [...], a więc trudno uznać, że przebieg ulicy i torów kolejowych ma bezpośredni i niekorzystny wpływ na przedmiotową nieruchomość i możliwość jej zabudowy. Zatem, w ocenie Kolegium, rzeczoznawca majątkowy odniósł się w ww. piśmie do zasadniczego zarzutu strony odwołującej się. Pismo to zostało przekazane stronie przy piśmie Urzędu W. z 14 lipca 2011 r. ([...]). Wyjaśnienia rzeczoznawcy organ uznał za wystarczające.

Strona 1/6