Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tomasz Szmydt (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Elżbieta Lenart Sędzia WSA Bożena Marciniak Protokolant referent stażysta Joanna Berbecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 stycznia 2017 r. sprawy ze skargi F. w G. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] września 2015 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wydania decyzji w części z naruszeniem prawa, a w części stwierdzenia nieważności decyzji 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Ministra Infrastruktury i Budownictwa na rzecz F. w G. kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Fundacja im. K. z siedzibą w G. złożyła skargę na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] września 2015 r., nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Ministra Transportu Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...]
Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Decyzją z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej stwierdził że decyzja Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z dnia [...] stycznia 1964 r. nr [...] utrzymująca w mocy orzeczenie administracyjne Prezydium Rady Narodowej w [...] z dnia [...] września 1957 r. nr [...] odmawiające przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości warszawskiej położonej przy ul. [...], ozn. nr hip. [...], w części dotyczącej gruntu oddanego w użytkowanie wieczyste właścicielom lokali nr [...][...],[...],[...],[...],[...],[...][...],[...],[...],[...],[...],[...] i [...] znajdujących się w budynku przy ul. [...] wydana została z naruszeniem prawa, a w pozostałej części stwierdził jej nieważność.
W uzasadnieniu organ nadzoru stwierdził prawidłowość ustaleń organów dekretowych, iż przeznaczenie nieruchomości w obowiązujących dla niej planach zagospodarowania przestrzennego nie dało się pogodzić z możliwością korzystania z przedmiotowej nieruchomości przez dotychczasową właścicielkę. Równocześnie negatywna przesłanka uniemożliwiająca przyznanie prawa własności do gruntu wynikała z konkretyzacji funkcji planistycznej w zaświadczeniu z dnia [...] maja 1957 r. o lokalizacji szczegółowej, a mianowicie realizację przez wyspecjalizowanego wykonawcę tj. Dyrekcję Budowy Osiedli Robotniczych wielorodzinnego, osiedlowego budownictwa mieszkaniowego wraz z usługami. Jednakże z uwagi na śmierć dotychczasowej właścicielki w dniu [...] lipca 1959 r. decyzja Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z dnia [...] stycznia 1964 r. orzekała o prawach osoby nieżyjącej, a zatem obarczona jest wadą z art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. i należało stwierdzić jej nieważność.
W dniu [...] sierpnia 2012 r. wpłynął do Ministerstwa Transportu. Budownictwa i Gospodarki Morskiej wniosek Fundacji im. [...] reprezentowanej przez adwokata J.S. o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją z dnia [...] lipca 2012 r.
W uzasadnieniu skarżący podniósł, iż rozstrzygnięcie decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z dnia [...] września 1957 r. było merytorycznie błędne i również na tej podstawie (oprócz przesłanki skierowania decyzji do osoby zmarłej) powinna zostać stwierdzona jej nieważność. Zdaniem skarżącego organ nadzoru błędnie przyjął, że zaświadczenie lokalizacyjne dotyczące przedmiotowej nieruchomości mogło być podstawą odmowy przyznania prawa własności czasowej, bowiem istotne znaczenie przy rozpatrywaniu wniosku dekretowego miały ustalenia planu zagospodarowania przestrzennego obowiązujące w dacie wydania decyzji.
W opinii skarżącego Ministerstwo Gospodarki Komunalnej wydając decyzję z dnia [...] stycznia 1964 r. powinno uwzględniać przepisy obowiązujące w chwili wydania orzeczenia I- instancji tj. orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w [...]z dnia [...] września 1957 r. Oparcie się na przepisach, które weszły w życie po wydaniu orzeczenia z dnia [...] września 1957 r. powoduje nadanie tym przepisom mocy wstecznej.