Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Jędrzejewska-Jaroszewicz Sędziowie: WSA Dorota Apostolidis (spr.) WSA Elżbieta Lenart Protokolant specjalista Joanna Pleszczyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 kwietnia 2014 r. sprawy ze skargi M. S. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] czerwca 2013 r., nr [...] Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. po rozpatrzeniu odwołania M. S. utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...], którą organ stwierdził, że decyzja Wojewody [...] z dnia [...] listopada 1998 r., nr [...] została wydana z naruszeniem prawa, oraz odmówił jej uchylenia z uwagi na upływ terminu określony w art. 146 § 1 k.p.a.
Powyższe rozstrzygnięcie zostało wydane w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
J. S. zwróciła się do Wojewody [...] z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w T. Wydział [...] z dnia [...] czerwca 1963 r. nr [...] o przejęciu na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości rolnej o powierzchni [...] ha wraz z zabudowaniami stanowiącej własność J. K., położonej we wsi W.
Organ po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego decyzją z dnia [...] października 1997 r., nr [...] stwierdził nieważność powyższej decyzji organu powiatowego w części dotyczącej działek nr [...] położonych w obrębie W., oraz w części dotyczącej działek nr [...] położonych w obrębie W. stwierdził, że została wydana z naruszeniem prawa z uwagi na zaistniałe nieodwracalne skutki prawne, to jest sprzedaż tych działek na rzecz osób trzecich.
Następnie Wojewoda [...], po rozpatrzeniu wniosku R. S. decyzją z dnia [...] listopada 1998 r. nr [...] orzekł o przyznaniu na jej rzecz odszkodowania w kwocie [...] zł.
R. S., powołując się na art. 190 ust. 4 Konstytucji RP i wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 23 września 2003 r. sygn. akt K 20/02, zwróciła się do Wojewody [...] o wznowienie postępowania zakończonego decyzją Wojewody [...] z dnia [...] listopada 1998 r., na podstawie art. 145a k.p.a. wskazując, że rozpoznając wniosek organ przyznał jej odszkodowanie w granicach rzeczywistej szkody, natomiast w jej ocenie powinien orzec również w zakresie utraconych korzyści.
Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] listopada 2003 r., nr [...] na podstawie art. 149 § 3 w związku z art. 145 a § 1 k.p.a., odmówił wznowienia postępowania zakończonego ostateczną decyzją Wojewody [...] z dnia [...] listopada 1998 r. stwierdzając, iż. odszkodowanie zostało przyznane w granicach określonych w art. 160 § 1 k.p.a, tj. za poniesioną rzeczywistą szkodę. Organ powołał się na to, że w dacie wydania decyzji z dnia [...] listopada 1998 r., przepis art. 160 § 1 k.p.a. określał zakres odszkodowania wskazując, że stronie służy roszczenie o odszkodowanie za poniesioną rzeczywistą szkodę, o ile nie ponosi ona szkody za powstanie okoliczności wymienionych w tym przepisie.
Na skutek odwołania Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi decyzją z dnia [...] lutego 2006 r. nr [...] uchylił decyzję Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2003 r. i przekazał mu sprawę do ponownego rozpatrzenia zarzucając błędne zastosowanie art. 149 § 3 k.p.a.
Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] czerwca 2006 r. nr [...] odmówił uchylenia decyzji Wojewody [...] z dnia [...] listopada 1998 r., a Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi decyzją z dnia [...] marca 2008 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...].