Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Infrastruktury w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Lenart Sędziowie WSA Dariusz Chaciński (spr.) WSA Przemysław Żmich Protokolant Ewa Nieora po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 lutego 2010 r. sprawy ze skargi A. G., Z. G., A. G., Z. G., K. G., B. G. i D. V. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] września 2009 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] lutego 2009 r., nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Ministra Infrastruktury na rzecz A. G. kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6076 Sprawy objęte dekretem o gruntach warszawskich
Inne orzeczenia z hasłem:
Grunty warszawskie
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Budownictwa
Uzasadnienie strona 1/6

I SA/Wa 1942/09

Uzasadnienie

Orzeczeniem administracyjnym z [...].09.1963 r. nr [...] skierowanym do K. G. , Prezydium Rady Narodowej w W. odmówiło cyt. "uprawnionym ustanowienia wieczystego użytkowania K. G., F. C., W. S. oraz spadkobiercom po S. C. (przyznania prawa własności czasowej) do gruntu nieruchomości [...], położonej przy ul. [...] i [...] Nr hip. [...] nr [...],[...],[...] i [...] rej. hip. [...]. Zaznaczyć w tym miejscu należy, że w dacie wydania orzeczenia spośród osób "uprawnionych" do ubiegania się o ustanowienie użytkowania wieczystego, wymienionych w orzeczeniu, żyła wyłącznie K. G. Ona też, jako jedyna spadkobierczyni pozostałych "uprawnionych", złożyła w dniu 9.10.1963 r. odwołanie od powyższego orzeczenia do Ministerstwa Gospodarki Komunalnej (co wynika z pisma Prezydium Rady Narodowej W. z dnia [...].10.1963 r. przekazującego odwołanie oraz z decyzji organu II instancji). Decyzją z dnia [...]11.1963 r. Nr [...] Ministerstwo Gospodarki Komunalnej utrzymało w mocy zaskarżone orzeczenie.

Zarówno orzeczenie administracyjne Prezydium Rady Narodowej W, jak i decyzja Ministerstwa Gospodarki Komunalnej jako przyczynę odmowy ustanowienia użytkowania wieczystego na rzecz byłego właściciela nieruchomości [...] podały, iż cyt. "przedmiotowy grunt przeznaczony został w planie zagospodarowania przestrzennego na cele użyteczności publicznej, dalsze korzystanie z tego gruntu przez byłego właściciela nie jest możliwe".

W dniu 1.12.2003 r. A. G. (wnuczka K. G. ) działając w imieniu własnym oraz jako pełnomocnik Z. S., A. G., Z. G. , K. G., B. G. i D. V. (następcy prawni K. G. ), wnioskiem złożonym do ówczesnego Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, zażądała wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej nr [...] z dnia [...]11.1963 r., utrzymującej w mocy orzeczenie administracyjne Prezydium Rady Narodowej w W. z dnia [...].09.1963 r., zarzucając jej rażące naruszenie art. 7 ust. 2 dekretu z dnia 26.10.1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279 ze zm.) - dalej dekret warszawski. Wnioskodawczyni podniosła, że organy rozpoznające sprawę nie rozpatrzyły w dostatecznym stopniu, czy dawny właściciel mógł dalej korzystać z nieruchomości.

Po rozpatrzeniu tego wniosku Minister Infrastruktury decyzją nr [...] z dnia [...].02.2009 r. odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z dnia [...]11.1963 r. oraz utrzymanego nią w mocy orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w W. z dnia [...].09.1963 r. Minister Infrastruktury wskazał, że nieruchomość opisana wyżej, która była przedmiotem postępowania rozpoznawczego w 1963 r., obecnie położona jest w obrębie [...] i wchodzi w skład działek ewidencyjnych o numerach: [...], [...] i [...] stanowiących mienie komunalne oraz obejmuje działkę nr [...] będącą własnością Skarbu Państwa. Po dokonaniu ustaleń dotyczących następstwa prawnego wnioskodawców postępowania nadzorczego Minister rozważył, jakie możliwe plany zagospodarowania przestrzennego mogły odnosić się do przedmiotowej nieruchomości. Stwierdził, że nie była ona objęta powojennym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a z nadesłanych przez Archiwum Państwowe dokumentów geodezyjnych wynika, że na dzień wydania kwestionowanych orzeczeń nieruchomość objęta była Planem Zagospodarowania Przestrzennego W. zatwierdzonym uchwałą Prezydium Rady Narodowej W. nr [...] z dnia [...].01.1961 r., który przewidywał dla terenu nieruchomości przeznaczenie pod parki, skwery i zieleńce. Zgodnie jednak z art. 9 ustawy z dnia 3.07.1947 r. o odbudowie m. st. Warszawy (Dz. U. Nr 52, poz. 268) plany zagospodarowania przestrzennego uzyskiwały moc obowiązującą z dniem ogłoszenia w Monitorze Polskim. Jak ustalił Minister Infrastruktury ogłoszenia dotyczącego planu z [...].01.1963 r. nie było, a więc nie stał się on obowiązującym prawem. Skoro nie było żadnego powojennego planu, a plan uchwalony w 1961 r. nie może być podstawą rozstrzygnięcia, ustaleń dotyczących przeznaczenia nieruchomości "na cele użyteczności publicznej" - jak wynika z kwestionowanych orzeczeń - Minister Infrastruktury doszukał się w Ogólnym Planie Zabudowania W. zatwierdzonym przez byłe Ministerstwo Robót Publicznych w dniu [...]08.1931 r. Plan ten został wydany na podstawie art. 23-28 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16.02.1928 r. o prawie budowlanym i zabudowaniu osiedli (Dz. U. Nr 23, poz. 202). W tym planie nieruchomość położona była na obszarze przeznaczonym pod zabudowę zwartą 3-kondygnacyjną, która - zdaniem Ministra - wskazuje na przedsięwzięcie większych rozmiarów niż dla zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych byłej właścicielki. Zgodnie bowiem z art. 15 ustawy z dnia 31.01.1961 prawo budowlane (Dz. U. Nr 7, poz. 46) inwestor prywatny mógł dokonywać inwestycji budowlanych wyłącznie dla zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych własnych i najbliższej rodziny oraz dla zaspokojenia własnych potrzeb gospodarczych. Dlatego też wykorzystanie nieruchomości przez jej byłą właścicielkę nie dało się pogodzić z planem zagospodarowania.

Strona 1/6
Inne orzeczenia o symbolu:
6076 Sprawy objęte dekretem o gruntach warszawskich
Inne orzeczenia z hasłem:
Grunty warszawskie
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Budownictwa