skarg Miasta [...] i Skarbu Państwa - Prezydenta [...] na decyzję Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Falkiewicz-Kluj, Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska (spr.), sędzia WSA Marta Kołtun-Kulik, Protokolant referent stażysta Jagoda Słowik, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 kwietnia 2022 r. sprawy ze skarg Miasta [...] i Skarbu Państwa - Prezydenta [...] na decyzję Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii z dnia [...] czerwca 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargi.

Uzasadnienie strona 1/8

Zaskarżoną decyzją z [...] czerwca 2021 r., nr [...] Minister Rozwoju, Pracy i Technologii, po rozpatrzeniu wniosku Prezydenta [...], działającego w imieniu Skarbu Państwa o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii z [...] lutego 2021 r., nr [...], odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody [...] z [...] września 2014 r., nr [...], utrzymał w mocy decyzję z [...] lutego 2021 r.

W uzasadnieniu wskazano, że decyzją z [...] lutego 2021 r. Minister Rozwoju, Pracy i Technologii odmówił stwierdzenia nieważność decyzji Wojewody [...] z [...] września 2014 r., nr [...] stwierdzającej nabycie z mocy prawa z dniem 27 października 2000 r. przez Przedsiębiorstwo [...] prawa użytkowania wieczystego gruntu Skarbu Państwa położonego w [...], Dzielnicy [...], w obrębie [...], oznaczonego jako działki ew.: nr [...] o pow. [...] ha, nr [...] o pow. [...] ha i nr [...] o pow. [...] ha uregulowanego w księdze wieczystej nr [...] wraz z nieodpłatnym nabyciem prawa własności budynków i budowli znajdujących się na tym gruncie

Pismem z [...] marca 2021 r. Prezydent [...], działający w imieniu Skarbu Państwa, złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej ww. decyzją.

Po ponownym rozpatrzeniu wniosku Minister wskazał, że stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji administracyjnej jest wyjątkiem od ogólnej zasady trwałości decyzji wynikającej z art. 16 kpa i może mieć miejsce jedynie w przypadku, gdy decyzja dotknięta jest w sposób niewątpliwy przynajmniej jedną z wad wynikających z art. 156 § 1 kpa. Przepis ten w pkt 2 nakłada na organ obowiązek stwierdzenia nieważności decyzji wydanej bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa. Z kolei za rażące należy uznać takie naruszenie prawa, w wyniku którego powstają skutki niemożliwe do zaakceptowania z punktu widzenia wymagań praworządności (wyrok NSA z 30 listopada 1999 r., sygn. akt V SA 876/99).

Minister wskazał, że kontrolowana w niniejszym postępowaniu nadzorczym decyzja Wojewody [...] z [...] września 2014 r. została wydana, m. in. na podstawie art. 34 ustawy z 8 września 2000 r. o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego [...] (Dz. U. Nr 84, poz. 948 z późn. zm.), a zatem w aspekcie zgodności z przepisami tej ustawy oraz stanu faktycznego i prawnego w dacie orzekania należy ocenić zaskarżoną decyzję.

Zgodnie z art. 34 ustawy grunty będące własnością Skarbu Państwa, znajdujące się 5 grudnia 1990 r. w posiadaniu [...], co do których [...] nie legitymowało się dokumentami o przekazaniu mu tych gruntów w formie prawem przewidzianej i nie legitymuje się nimi do dnia wykreślenia z rejestru przedsiębiorstw państwowych, stają się z dniem wejścia w życie ustawy (tj. 27 października 2000 r.), z mocy prawa, przedmiotem użytkowania wieczystego [...]. Natomiast budynki, inne urządzenia i lokale znajdujące się na tych gruntach stają się z mocy prawa, nieodpłatnie, własnością [...]. W myśl art. 34 ust. 4 ustawy nabycie tych praw nie może naruszać praw osób trzecich.

Strona 1/8