Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Pirogowicz Sędziowie: WSA Dariusz Chaciński WSA Bożena Marciniak (spr.) Protokolant specjalista Inga Szcześniak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 marca 2019 r. sprawy ze skargi B. K., M. K. i Z. K. na decyzję Ministra Środowiska z dnia [...] lipca 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Ministra Środowiska z dnia [...] kwietnia 2018 r. nr [...]; 2. zasądza od Ministra Środowiska solidarnie na rzecz B. K., M. K. i Z. K. kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją z [...] lipca 2018 r., nr [...], Minister Środowiska, po rozpatrzeniu wniosku B. K., M. K. i Z. K. o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy własną decyzję z [...] kwietnia 2018 r., nr [... ], o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody [...] z [...] listopada 2012 r.
Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na powyższą decyzję Ministra Środowiska złożyły B. K., M. K., i Z. K.
Skarga została złożona w następującym stanie faktycznym i prawnym;
Decyzją z [...] listopada 2012 r., nr [...], Wojewoda [...], działając na podstawie art. 7 ustawy z 18 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy o ochronie przyrody, stwierdził nabycie z mocy prawa z dniem 1 stycznia 2012 r. przez [...] Park [...] prawa użytkowania wieczystego nieruchomości Skarbu Państwa położonych w jednostce ewidencyjnej [...], obręb [...], oznaczonych w ewidencji gruntów, jako między innymi działki ewidencyjne nr [...], [...], [...] i [...].
Wnioskiem z [...] listopada 2017 r. J. K., B. K., M. K. i Z. K. o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewody [...] z [...]kwietnia 2012 r.
Decyzją z [...] kwietnia 2018 r. Minister Środowiska odmówił stwierdzenia nieważności ww. decyzji.
Z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy wystąpiły B. K., M. K. i Z. K.
Decyzją z [...] lipca 2018 r. Minister Środowiska utrzymał w mocy własną decyzję z [...] kwietnia 2018 r.
Organ wskazał w uzasadnieniu, że przedmiotowe postępowanie prowadzone jest w nadzwyczajnym trybie wzruszenia decyzji ostatecznej, w którym organ nie rozstrzyga sporawy co jej istoty, lecz orzeka jako organ kasacyjny.
Minister podniósł, że stosownie do stanowiącego podstawę materialnoprawną kontrolowanej decyzji ostatecznej art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z 18 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy o ochronie przyrody, z dniem wejścia w życie tej ustawy, parki narodowe będące państwowymi osobami prawnymi nabyły z mocy prawa prawo użytkowania wieczystego nieruchomości oddanych dotychczas w trwały zarząd parków narodowych będących państwowymi jednostkami budżetowymi oraz własność położonych na tych nieruchomościach budynków i innych urządzeń oraz lokali. Przy czym, nabycie praw w tym trybie nie może naruszać praw osób trzecich (art. 7 ust. 4).
Następnie Minister przywołał uzasadnienie decyzji Wojewody [...], gdzie stwierdzono, że w księgach wieczystych mających zastosowanie w postępowaniu, ujawniono własność Skarbu Państwa w trwałym zarządzie [...] Parku [...], w tym dla nieruchomości gruntowych będących przedmiotem wniosku o stwierdzenie nieważności. W ocenie organu nadzoru, źródło tych informacji i ich niepodważalność na dzień wydania ww. decyzji wynika z odpisów dokumentów w księdze wieczystej nr [...] i stan ten na dzień dzisiejszy nie uległ zmianie. Niezależnie od tych ustaleń posiadane informacje Wojewoda [...] skonfrontował ze Starostą [...] oraz Nadleśniczym Nadleśnictwa [...] w zakresie okoliczności mogących rzutować na wynik postępowania. Takich okoliczności nie ujawniono. Zdaniem organu nadzoru, w dokumentacji sprawy znajdują się materiały świadczące o podjęciu przez Wojewodę [...] wszelkich czynności umożliwiających załatwienie sprawy.