Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Kosińska ( spr.) Sędziowie WSA Anna Falkiewicz - Kluj WSA Elżbieta Sobielarska Protokolant referent stażysta Agnieszka Stefańska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 grudnia 2019 r. sprawy ze skargi Rzecznika Praw Dziecka na decyzję Prezydenta [...] z dnia [...] kwietnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku rodzinnego i dodatku do zasiłku rodzinnego uchyla zaskarżoną decyzję.
Prezydent [...] decyzją z dnia [...] kwietnia 2019 r. nr [...], po rozpatrzeniu wniosku [...], odmówił przyznania wnioskodawczyni zasiłku rodzinnego oraz dodatku do tego zasiłku.
Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że wnioskodawczyni jest obywatelką [...] i przebywa na terenie Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie karty pobytu z adnotacją "dostęp do rynku pracy", której ważność określona została do dnia [...] listopada 2018 r. Wobec braku dalszej zgody na pobyt w dniu [...] stycznia 2019 r. na wniosek wnioskodawczyni postępowanie administracyjnego zostało zawieszone z uwagi na oczekiwanie na wydanie kolejnej karty pobytu. W dniu [...] kwietnia 2019 r. [...] dostarczyła kopię decyzji Wojewody [...] z dnia [...] marca 2019 r. oraz nową kartę pobytu. Na podstawie tych dokumentów organ podjął zawieszone postępowanie. W ocenie organu wnioskodawczyni uzyskała zezwolenie na pobyt czasowy na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej wraz z kartą pobytu ważną do dnia [...] lipca 2020 r. Karta ta nie zawiera adnotacji o prawie dostępu do rynku pracy. Organ uznał zatem, że wnioskodawczyni uzyskała kartę pobytu bez dostępu do rynku pracy, a w takiej sytuacji nie spełnia przesłanek do uzyskania wnioskowanego świadczenia.
Organ I instancji przywołał treść art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych o świadczeniach rodzinnych i wyjaśnił, że zezwolenie na pobyt czasowy dla [...] wydane zostało na podstawie art. 160 ust. 3 w związku z art. 98 ust. 2 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, a karta pobytu wydana została bez dostępu do rynku pracy. Niespełnione zatem zostały pozytywne przesłanki określone w art. 1 ust. 2 ustawy i co za tym idzie, [...] nie uzyskała prawa do wnioskowanego świadczenia wychowawczego.
Na decyzję Prezydenta [...] z dnia [...] kwietnia 2019 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego złożył Rzecznik Praw Dziecka. Zarzucił zaskarżonej decyzji naruszenie prawa materialnego, mające wpływ na wynik sprawy, a polegającym na:
- ograniczeniu się do wykładni językowej art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. z 2018 r. Dz. U. poz. 2220 ze zm.) i niedokonaniu wykładni systemowej oraz celowościowej przepisu art. 4 ust. 1 i art. 1 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, skutkiem czego zignorowano okoliczność, że choć o zasiłek rodzinny - formalnie rzecz biorąc - ubiegać się mogą rodzice lub opiekunowie dziecka, zaspokaja on, jak również dodatki do tego zasiłku, potrzeby dziecka, celem zaś, dla którego ustawodawca zdecydował się wprowadzić tę formę wsparcia do polskiemu systemu prawnego jest przyznanie rodzinom pomocy finansowej służącej dobru dziecka:
- art. 32 Konstytucji, wyrażającego nakaz równego traktowania przez władze publiczne podmiotów podobnych (tu: małoletnich obywateli polskich), przy zastosowaniu nieuzasadnionego i nieadekwatnego kryterium różnicującego, w rozpatrywanej sprawie obywatelstwa i statusu pobytowego rodzica dziecka, jako osoby formalnie zwracającej się o przyznanie świadczenia rodzinnego,