Sprawa ze skargi na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej w przedmiocie stwierdzenia nabycia z mocy prawa własności nieruchomości
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Kosińska Sędziowie WSA Magdalena Durzyńska WSA Przemysław Żmich (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Krynicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 stycznia 2018 r. sprawy ze skargi P. S.A. w W. na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] września 2017 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nabycia z mocy prawa własności nieruchomości oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/6

Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa, po rozpoznaniu odwołania P. S.A. z siedzibą w W., decyzją z [...] września 2017 r. nr [...] utrzymała w mocy decyzję Wojewody D. z [...] marca 2016 r. nr [...][...] o stwierdzeniu nabycia 27 maja 1990 r. przez Gminę Miejską W., z mocy prawa, prawa własności nieruchomości z obrębu [...] M., położonej w W., oznaczonej jako działka nr [...] oraz działki nr [...] i [...] (27 maja 1990 r. działka nr [...]).

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie sprawy.

Wojewoda D. decyzją z [...] marca 2016 r. nr [...][...] orzekł o stwierdzeniu nabycia 27 maja 1990 r. przez Gminę Miejską W., z mocy prawa, prawa własności nieruchomości z obrębu [...] M., położonej w W., oznaczonej jako działka nr [...] oraz działki nr [...] i [...] (27 maja 1990 r. działka nr [...]).

Odwołanie od decyzji Wojewody D. z [...] marca 2016 r. wniosły P. S.A. z siedzibą w W.

Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa decyzją z [...] września 2017 r. nr [...] utrzymała w mocy decyzję Wojewody D. z [...] marca 2016 r. nr [...][...] W uzasadnieniu organ wskazał, że materialnoprawną podstawę zaskarżonej decyzji Wojewody D. stanowi art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem mienie ogólnonarodowe (państwowe) należące do rad narodowych i terenowych organów administracji państwowej stopnia podstawowego, staje się w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy z mocy prawa mieniem właściwych gmin. Z brzmienia tego przepisu jednoznacznie wynika, że przedmiotem komunalizacji jest wyłącznie mienie ogólnonarodowe (państwowe).

Organ odwoławczy podkreślił, że decydujące znaczenie dla komunalizacji następującej z mocy prawa ma stan faktyczny i prawny mienia ogólnonarodowego istniejący w dacie wejścia w życie ustawy.

Z wypisu z rejestru gruntów wynika, że 27 maja 1990 r. działka nr [...] oraz działka nr [...] (następnie podzielona na działki nr [...] i [...]), z obrębu M., stanowiły własność Skarbu Państwa we władaniu P. w W. D. Dyrekcja K. w W.

Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa wskazała, że wydzielanie i obejmowanie przez państwowe osoby prawne mienia przed 27 maja 1990 r. następowało w użytkowanie na podstawie ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach, a później w trybie określonym w art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości. Z przepisu tego wynikało, że państwowe jednostki organizacyjne uzyskiwały grunty państwowe w zarząd na podstawie decyzji terenowego organu administracji państwowej, albo na podstawie zawartej, za zezwoleniem tego organu, umowy o przekazaniu nieruchomości między państwowymi jednostkami organizacyjnymi, bądź umowy o nabyciu nieruchomości.

Organ podzielił stanowisko przedstawione w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 lutego 2013 r. sygn. akt I OSK 1697/11, w którym Sąd dokonał wykładni pojęcia "należące do". W opinii NSA, pojęcie to wiąże się z regulacją zawartą w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości, z którego wynikało, że grunty, które nie zostały oddane w zarząd, użytkowanie lub użytkowanie wieczyste, są zarządzane przez terenowy organ administracji państwowej i ten organ mógł zadysponować gruntem i powierzyć sprawowanie zarządu utworzonemu przedsiębiorstwu państwowemu. W tym sensie grunt należał więc do tego organu.

Strona 1/6