Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Kosińska Sędziowie WSA Jolanta Dargas WSA Agnieszka Jędrzejewska - Jaroszewicz (spr.) Protokolant referent stażysta Zbigniew Dzierzęcki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 kwietnia 2012 r. sprawy ze skargi A. S. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] lipca 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] lipca 2011 r. nr [...] Minister Infrastruktury utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta W. z dnia [...] grudnia 2006 r. nr [...] przyznającej odszkodowanie za część nieruchomości położonej w W. przy ul. [...] (d. [...] i [...] będącej częścią gospodarstwa rolnego pochodzącego z [...] cz. dz. nr [...] o pow. [...] m2.
Decyzja powyższa wydana została w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
Decyzją z dnia [...] grudnia 2006 r. Prezydent W. działając na podstawie art. 215 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 261, poz. 2603 ze zm.), powoływana dalej jako "ugn", ustalił na rzecz A. S. oraz M. S. odszkodowanie w wysokości [...] zł za część przedmiotowej nieruchomości obecnie wchodzącej w skład działki ewidencyjnej nr [...] z obrębu [...] stanowiącej własność W. Decyzja powyższa stała się ostateczna, a odszkodowanie zostało wypłacone.
Wnioskiem z dnia [...] stycznia 2010 r. A. S. wystąpił o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia [...] grudnia 2006 r. wskazując, że rzeczoznawca majątkowy, który na potrzeby postępowania wycenił nieruchomość, następnie dokonał korekty tej wyceny, w efekcie czego nowa wartość nieruchomości stanowi 260% poprzednio wyliczonej. Dokonanie korekty dokumentu stanowiącego podstawę wydania decyzji uzasadnia natomiast konieczność zmiany samej decyzji.
Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] lipca 2010 r. odmówił stwierdzenia nieważności decyzji z dnia [...] grudnia 2006 r. i wskazał, że wydanie decyzji w oparciu o błędną wycenę nie może stanowić przesłanki uzasadniającej stwierdzenie jej nieważności w związku z rażącym naruszeniem prawa. Merytoryczna weryfikacja operatu szacunkowego nie leży bowiem w zakresie obowiązków i kompetencji organu prowadzącego postępowanie wszczęte wnioskiem o stwierdzenie nieważności. Organ nie może wkraczać w merytoryczną zasadność opinii rzeczoznawcy majątkowego, gdyż nie dysponuje wiadomościami specjalnymi, które w tym zakresie posiada biegły rzeczoznawca majątkowy.
W przypadku gdy strona uważa, że sporządzony na zlecenie organu operat szacunkowy budzi jej zastrzeżenia lub wątpliwości powinna, zgodnie z art. 157 ugn, przedłożyć organowi przeciwdowód opinii organizacji zawodowej rzeczoznawców majątkowych w celu obalenia kwestionowanego operatu. Wojewoda wskazał ponadto, że organ pierwszej instancji szczegółowo zbadał operat szacunkowy z dnia [...] października 2006 r. sporządzony przez rzeczoznawcę majątkowego K. C. i nie dopatrzył się uchybień w sposobie sporządzenia wyceny.
Organ nadzoru uznał, że operat szacunkowy sporządzony przez osobę uprawnioną, której kompetencje i rzetelność nie zostały zakwestionowane w przewidywanych prawem formach, a w szczególności przez stosowne orzeczenie organizacji zawodowej rzeczoznawców majątkowych, stanowi w postępowaniu administracyjnym dowód na określoną w nim wartość nieruchomości i zarówno organ prowadzący postępowanie, jak i strony tego postępowania mają obowiązek respektowania ustalonych w nim okoliczności, dotyczących wartości nieruchomości.