Minister przywołał treść art. 3 ust. 15a, art. 4 ust. 2 pkt 1, art. 5 ust. 1 i 2, art. 21 ust. 3 w związku z art. 23a ust. 3 i 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych. Wyjaśnił, że przepisy rozporządzenia 883/2004 oraz rozporządzenia 987/2009 zawierają normy ustanawiające pierwszeństwo instytucji państwa rodzica i zamieszkiwania dziecka, jak również normy kolizyjne pozwalające uniknąć sytuacji, w której członkowie rodziny uprawnieni do świadczeń rodzinnych przebywający na terenie różnych państw Unii Europejskiej będą pobierać świadczenia i w jednym, i w drugim państwie zgodnie z kryteriami ustawowymi przepisów prawnych tych państw. Organ odwoławczy przywołał treść art. 1 lit. i akapit 1 lit. i, art. 67, art. 68 ust. 1 lit. a i ust. 2 i 3 lit. a rozporządzenia 883/2004.
Następnie Minister, odwołując się do art. 3 pkt 16 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych, wyjaśnił zakres pojęcia "rodzina". W tej kwestii organ II instancji odwołał się także do interpretacji Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej zawartej w orzeczeniu z dnia 26 listopada 2009 r. w sprawie C-363/08 - Slanina, dotyczącym wykładni przepisów art. 2 ust. 1 oraz art. 1 lit. f ppkt (i) rozporządzenia 1408/71, które to przepisy odpowiadają co do istoty treści odpowiednio art. 2 ust. 1 oraz art. 1 lit. i akapit 1 ppkt (i) rozporządzenia 883/2004. Minister odwołał się także do wyroku Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 22 października 2015 r. zapadłego w sprawie C-378/14 - Trapkowski. Organ odwoławczy stanął na stanowisku, że biologiczny ojciec, matka i dziecko zawsze powinni być traktowani jako członkowie rodziny w myśl art. 1 lit. i rozporządzenia 883/2004. Wobec powyższego bez znaczenia jest sytuacja między rodzicami, tj. czy są oni małżeństwem, czy też dziecko pochodzi ze związku nieformalnego.
Przenosząc powyższe regulacje na stan faktyczny niniejszej sprawy, Minister stwierdził, że ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że ojciec syna skarżącej przebywa na terenie [...] i prowadzi tam działalność na własny rachunek, natomiast skarżąca jest osobą bezrobotną, bez prawa do zasiłku. W związku z powyższym, zgodnie z art. 68 ust. 1 lit. a rozporządzenia 883/2004 państwem właściwym na zasadzie pierwszeństwa będą [...], z uwagi na fakt, że jest to państwo właściwe do wypłaty świadczeń z tytułu zatrudnienia lub pracy na własny rachunek. Zgodnie z przepisami unijnymi, wnioskodawca nie ma możliwości wyboru kraju właściwego do wypłaty świadczenia.
Następnie organ odwoławczy wyjaśnił tryb i zasady powstawania i wyliczania wysokości tzw. dodatku dyferencyjnego. Odnosząc się do zawartych w odwołaniu zarzutów, Minister wyjaśnił, że w związku z zastosowaniem przepisów o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, informacja o sposobie rozpatrzenia niniejszego wniosku wraz wnioskiem została przekazana do instytucji właściwej we [...] celem rozpatrzenia wniosku tak, jakby został złożony we włoskiej instytucji właściwej do wypłaty świadczeń. W przypadku, kiedy instytucja [...] rozpatrzyłaby wnioski odmownie możliwe byłoby wypłacanie świadczeń w całości. W tym zakresie organ I instancji mógł jedynie przyznać dodatek dyferencyjny na podstawie informacji wynikających z tabel porównawczych MISSOC.