Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Administracji i Cyfryzacji w przedmiocie umorzenia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Boniecka - Płaczkowska (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Emilia Lewandowska Sędzia WSA Elżbieta Sobielarska Protokolant referent stażysta Andżelika Abramowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 lutego 2016 r. sprawy ze skargi T. P. na decyzję Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/6

Zaskarżoną decyzją z [...] sierpnia 2015 r., nr [...] Minister Administracji i Cyfryzacji, po rozpatrzeniu wniosku T. P. o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy swoją decyzję z [...] maja 2015 r., nr [...].

W uzasadnieniu wskazał, że Wojewoda [...] decyzją z [...] września 1995 r., nr [...] stwierdził nabycie przez Gminę R., z mocy prawa z dniem 27 maja 1990 r. nieodpłatnie własności nieruchomości położonej w R. przy ul. [...], oznaczonej w ewidencji gruntów w jednostce ewidencyjnej [...], w obrębie ewidencyjnym [...], nr działki [...], opisanej w karcie inwentaryzacyjnej nr [...], stanowiącej integralną część tej decyzji.

Z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewody [...] z [...] września 1995 r., nr [...] wystąpił T. P., wskazując, że skomunalizowana nieruchomość do 1997 r. stanowiła własność jego ojca.

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z [...] września 2005 r., nr [...] działając z urzędu stwierdził nieważność decyzji Wojewody [...] z [...] września 1995 r., nr [...]. Po ponownym rozpatrzeniu sprawy Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z [...] lipca 2006 r., nr [...], utrzymał w mocy własną decyzję z [...] września 2005 r. Powyższe rozstrzygnięcie Ministra zostało zaskarżone do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Wyrokiem z 21 listopada 2006 r., sygn. akt I SA/Wa 1552/06 Sąd uchylił obie decyzje Ministra, wskazując, że organ nie uzyskał niezbędnych w sprawie dokumentów dotyczących stanu prawnego działek nr [...] i [...] na dzień 27 maja 1990 r. Sąd zwrócił również uwagę, że organ wszczął postępowanie administracyjne z urzędu, nie wyjaśnił czy wnioskodawca posiada tytuł prawny do skomunalizowanej nieruchomości. Jednocześnie wskazał, że Minister nie rozpatrzył wniosku T. o dopuszczenie do udziału w postępowaniu na prawach strony, a mimo to decyzja została T. doręczona. Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z 25 kwietnia 2008 r., sygn. akt. I OSK 708/07, odrzucił skargę kasacyjną T.

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji pismem z [...] marca 2011 r., wszczął postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody [...] z [...] września 1995 r., nr [...] na wniosek T. P. Następnie postanowieniem z [...] marca 2011 r. dopuścił T. do udziału w postępowaniu na prawach strony.

Decyzją z [...] maja 2015 r., nr [...] Minister umorzył postępowanie administracyjne w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody [...] z [...] września 1995 r., nr [...].

Z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy wystąpił T. P. oraz D.R. Postanowieniem z [...] lipca 2015 r. Minister Administracji i Cyfryzacji stwierdził niedopuszczalność wniosku złożonego przez D.R.

Pismem z 1 lipca 2015 r. strony postępowania zostały powiadomione o złożonym wniosku oraz o przysługującym im prawie do zapoznania się z zebranymi dokumentami, uzupełnienia materiału dowodowego, składania ewentualnych pisemnych wyjaśnień i dokumentów, a także złożenia końcowego oświadczenia.

Ponownie rozpoznając sprawę Minister Administracji i Cyfryzacji wskazał, że zgodnie z art. 28 kpa stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. Stroną postępowania według wskazanego przepisu jest wyłącznie ten podmiot, który legitymuje się własnym, rzeczywistym i poddającym się konkretyzacji interesem prawnym (lub obowiązkiem prawnym), opartym na określonym przepisie prawa. Minister podniósł, że problem "interesu prawnego" został wyjaśniony w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego m.in. w wyroku z 27 września 1999 r., sygn. akt IV SA 1285/98, w którym stwierdzono, że mieć interes prawny w postępowaniu administracyjnym znaczy to samo, co ustalić przepis prawa materialnego powszechnie obowiązującego, na którego podstawie można skutecznie żądać zaniechania lub ograniczenia czynności organu, sprzecznych z potrzebami danego podmiotu - strony postępowania (art. 28 kpa). Od tak pojmowanego interesu prawnego należy odróżnić interes faktyczny, to jest sytuację, w której dany podmiot jest wprawdzie bezpośrednio zainteresowany rozstrzygnięciem sprawy administracyjnej, nie może jednak tego zainteresowania poprzeć przepisami prawa. O posiadaniu przez podmiot interesu prawnego (w aspekcie materialnoprawnym), a tym samym o posiadaniu przez zainteresowanego uprawnień strony w postępowaniu administracyjnym, rozstrzyga istnienie odpowiedniego przepisu prawa materialnego, w oparciu o który wyprowadzić można legitymację podmiotu do uczestniczenia w postępowaniu administracyjnym.

Strona 1/6