Skarga A. B. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Dargas (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Dariusz Pirogowicz Asesor WSA Iwona Ścieszka po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 27 października 2021 r. ze skargi A. B. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] listopada 2019 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] października 2019 r. nr [...]; 2. umarza postępowanie administracyjne; 3. zasądza od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz A. B. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6079 Inne o symbolu podstawowym 607
Inne orzeczenia z hasłem:
Nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji
Uzasadnienie strona 1/6

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] listopada 2019 r., nr [...], Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji utrzymał w mocy decyzję tego samego organu z dnia [...] października 2019 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji.

W sprawie ustalono następujący stan faktyczny i prawny:

Wojewoda [...] decyzją nr [...] z dnia [...] września 2015 r., znak [...], potwierdził L. B., K. B., M. M., A. B. prawo do udziału w wysokości po [...] części rekompensaty z tytułu pozostawienia przez R. B., M. B. i H. A. nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej we [...], przy ul. [...], w woj. [...], w związku z wojną rozpoczętą w 1939 r.

Pismem otrzymanym w dniu [...] sierpnia 2019 r. Wojewoda [...] wystąpił do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji o wszczęcie postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody [...] Nr [...] z dnia [...] września 2015r., znak [...].

Postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2019 r., nr [...], Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 oraz art. 157 § 1 i § 2 k.p.a., wszczął z urzędu postępowanie administracyjne w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody [...] nr [...] z dnia [...] września 2015 r., znak [...].

Decyzją nr [...] z dnia [...] października 2019 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji stwierdził nieważność decyzji Wojewody [...] nr [...] z dnia [...] września 2015 r., znak [...].

Strony złożyły wnioski o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej ww. decyzją.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji wyjaśnił, że organ nadzoru stwierdził nieważność decyzji Wojewody [...] nr [...] z dnia [...] września 2015 r., znak [...], gdyż organ I instancji wydając decyzję poprzez błędne ustalenie stanu faktycznego polegające na uznaniu, że strona posiadała miejsce zamieszkania na byłym terytorium RP, dokonał błędnej subsumpcji normy zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r.

Minister podniósł, że w dotychczasowym orzecznictwie sądowym pojęcie "rażącego naruszenia prawa" traktowane jest ze znaczną ostrożnością i w sposób sugerujący zawężającą jego interpretację, przepis art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. zaś służyć powinien eliminowaniu z obrotu prawnego jedynie indywidualnych aktów administracji, których treści nie da się pogodzić z zasadą praworządności. Przedmiotem rażącego naruszenia prawa będą najczęściej przepisy prawa materialnego. Wspomniana postać naruszenia jednak może dotyczyć również przepisów postępowania administracyjnego, w szczególności tych unormowań, które stanowią gwarancje prawidłowego zastosowania przepisów prawa materialnego. Chodzi więc o wady wyjątkowo ciężkie, które należy usunąć przez unicestwienie, obarczonej tymi wadami decyzji administracyjnej. W sprawie mającej na celu ustalenie, rażącego naruszenia prawa, postępowanie administracyjne winno mieć charakter niejako dwustopniowy i stanowić podstawę do podjęcia ustaleń, czy w ogólnym postępowaniu administracyjnym doszło do naruszeń przepisów prawa i jakich, a w przypadku twierdzącej odpowiedzi na to pytanie, do rozważenia, czy naruszenia te mają charakter kwalifikowany, tj. rażący w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. Dla stwierdzenia nieważności decyzji niezbędna jest ocena naruszenia jako rażącego w świetle całokształtu okoliczności sprawy.

Strona 1/6
Inne orzeczenia o symbolu:
6079 Inne o symbolu podstawowym 607
Inne orzeczenia z hasłem:
Nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji