Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Emilia Lewandowska Sędziowie WSA Małgorzata Boniecka - Płaczkowska (spr.) WSA Jolanta Dargas Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Krynicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 marca 2017 r. sprawy ze skargi Gminy [...] na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] listopada 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nabycia z mocy prawa własności nieruchomości 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2016 r. nr [...]; 2. umarza postępowanie administracyjne.
Zaskarżoną decyzją z [...] listopada 2016 r., nr [...] Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi, po rozpatrzeniu odwołania Gminy W., utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z [...] stycznia 2016 r., nr [...].
W uzasadnieniu Minister wskazał, że decyzją z [...] stycznia 2016 r. Wojewoda [...] odmówił stwierdzenia nabycia z mocy prawa z dniem 1 lipca 2000 r. przez Gminę W. własności nieruchomości Skarbu Państwa położonych w obrębie ewidencyjnym [...], oznaczonych numerami geodezyjnymi [...] o pow. [...] ha oraz [...] o pow. [...] ha.
Od decyzji tej odwołanie wniosła Gmina W., podnosząc m.in., że Wojewoda naruszył art. 1 pkt 1 ustawy z 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U z 1995 r. Nr 57 poz. 299 ze zm.) niewłaściwie uznając, że o charakterze nieruchomości przesądza jej przeznaczenie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Strona zarzuciła również organowi wydanie decyzji z pominięciem nowelizacji art. 1 pkt 1 wskazanej ustawy, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2016 r.
Rozpatrując sprawę Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi wskazał, że zgodnie z art. 13 ust. 1 i 2 w związku z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa jedną z koniecznych przesłanek (w stanie faktycznym sprawy) warunkujących nabycie nieruchomości z mocy prawa przez gminę, było położenie danego gruntu na obszarze przeznaczonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego (obowiązującym na dzień 30 czerwca 2000 r.) na cele gospodarki rolnej.
Ze znajdującego się w aktach sprawy wypisu z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta W., wydanego przez Burmistrza W. [...] lipca 2015 r. wynika, że [...] czerwca 2000 r. obowiązywał miejscowy plan ogólny zagospodarowania przestrzennego Miasta W., zatwierdzony uchwałą Rady Miejskiej w W. Nr [...] z [...] listopada 1994 r. W planie tym, działka nr [...], z której wyodrębniono następnie działki nr [...] i nr [...] znajdowały się na projektowanych terenach sportu i zieleni parkowej (oznaczonych na rysunku planu symbolem [...]). W takiej sytuacji organ uznał, że omawiane działki nie były w planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczone na cele rolnicze. Tym samym nie została spełniona jedna z koniecznych przesłanek. W tej sytuacji bezcelowe jest, zdaniem organu, poddawanie ocenie pozostałych ustawowych przesłanek, bowiem wspomniane przesłanki winny być spełnione łącznie.
Minister wyjaśnił, że podniesiona przez stronę kwestia pominięcia przez Wojewodę [...] w decyzji z [...] stycznia 2016 r. znowelizowanego brzmienia art. 1 pkt 1 ustawy z 19 października 1991 r., wymaga wskazania, że nowe brzmienie art. 1 ust. 1 tej ustawy, weszło w życie 30 kwietnia 2016 r. Oznacza to, że nowelizacja nie obowiązywała na dzień wydania decyzji Wojewody [...] i nie mogła stanowić podstawy rozstrzygnięcia.
Minister podniósł, że pismem z 10 sierpnia 2016 r. Gmina W. cofnęła wniosek w sprawie stwierdzenia nabycia z mocy prawa własności nieruchomości Skarbu Państwa stanowiącej działkę nr [...] (obecnie działki nr [...] i [...]), wnosząc przy tym o uchylenie decyzji Wojewody oraz umorzenie postępowania. Odnosząc się do tego pisma Minister podniósł, że wniosek taki mógłby być złożony przez stronę w trakcie toczącego się postępowania przed Wojewodą, a nie po wydaniu przez niego ostatecznej decyzji w sprawie.