Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Infrastruktury w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosław Gdesz po rozpoznaniu w dniu 20 września 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi Gminy G. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/4

I. Stan faktyczny

1. Nieruchomość położona w gminie G., obręb[...] , oznaczona jako działki nr [...] o pow. [...] ha oraz nr [...] o pow. [...] ha decyzją Wojewody [...] z dnia [...] września 2005r., znak:[...] , o ustaleniu lokalizacji drogi, została przeznaczona pod budowę autostrady [...] na odcinku od [...] (km[...]) do [...] wraz z węzłem z autostradą [...] (km[...]). Decyzja ta została utrzymana w mocy decyzją Ministra Budownictwa z dnia [...] października 2006r., znak: [...].

2. Wnioskiem z dnia 20 lutego 2007r. Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad wystąpił do Wojewody [...] o stwierdzenie nabycia przez Skarb Państwa prawa własności w/w nieruchomości oraz ustalenie stosownego odszkodowania.

3. Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...], orzekł o ustaleniu na rzecz Gminy G. odszkodowania z tytułu nabycia przez Skarb Państwa z mocy prawa przedmiotowej nieruchomości w wysokości [...] zł oraz zobowiązał Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad do wypłaty ustalonego odszkodowania w terminie 14 dni od dnia, w którym w/w decyzja stanie się ostateczna.

4. Od powyższej decyzji odwołanie złożyła Gmina Miasto G., podnosząc zarzut, iż wartość nieruchomości ustalona została w kwocie netto, tj. bez uwzględnienia należnego podatku od towarów i usług (VAT), w związku z czym Wojewoda [...] winien w decyzji powiększyć należne odszkodowanie odpowiadające wartości (netto) nieruchomości, o kwotę odpowiadającą wartości podatku VAT wg właściwej stawki.

5. Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] uznając odwołanie za nieuzasadnione. W uzasadnieniu decyzji Minister przywołał w szczególności treść art. 134 ust. 1-3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.) - dalej ugn. Zdaniem Ministra przyjęte przez rzeczoznawcę majątkowego podejście porównawcze i metoda korygowania ceny średniej było prawidłowe. Do porównania wybrano 13 transakcji w zakresie cenowym (po aktualizacji cen) od 25,49 do 94,98 zł za 1 m2 powierzchni w okresie od maja 2007r. do lipca 2008r., przy tym analizą rynku objęto obręby[...], [...], [...], [...]. Jednocześnie zbadano trend czasowy i stwierdzono, że jest on dodatni i wynosi 13,14 % w skali rocznej. Ustalono, iż na wartość rynkową szacowanej nieruchomości mają wpływ takie cechy jak: położenie, uzbrojenie, stan i sposób zagospodarowania, dostępność komunikacyjna oraz otoczenie i sąsiedztwo. Rodzaj cech oraz wagi cech ustalono na podstawie badań i obserwacji preferencji potencjalnych nabywców nieruchomości. W związku z powyższym Minister stwierdził, iż operat o wartości przedmiotowej nieruchomości został sporządzony zgodnie z obowiązującymi w tej materii przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. 2004 r. Nr 207, poz. 2109 ze zm.). Odnosząc się z kolei do żądania strony dotyczącego naliczania podatku VAT, organ wskazał, iż podatek VAT, związany m.in. z transakcją kupna - sprzedaży nieruchomości, oraz inne podatki i opłaty nakładane przez państwo, stanowią jedno z narzędzi polityki fiskalnej państwa i powinny być traktowane wyłącznie jako element wpływu państwa na wolny rynek. Z uwagi na powyższe, podatek VAT, jak również i inne podatki, czy opłaty powinny być traktowane jako jeden z kosztów zawarcia transakcji (np. tak samo jak prowizja dla pośrednika, której ciężar, tak samo jak podatek VAT, z reguły jest przenoszony na kupującego), który odliczany jest od ceny transakcyjnej, a nie jako integralny element tej ceny.

Strona 1/4