Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Dariusz Chaciński, Sędziowie sędzia WSA Dorota Apostolidis, sędzia WSA Monika Sawa (spr.), Protokolant specjalista Dorota Kwiatkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 czerwca 2019 r. sprawy ze skarg Prokuratora Prokuratury Regionalnej w W. i M. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lipca 2018 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego oddala skargi
Decyzją z [...] lipca 2018 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. (dalej:SKO/organ) działając na podstawie art. 127 § 2 kpa oraz art. 1 i 2 ustawy z 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (teks jedn. Dz. U. z 2018 r. poz. 570) po rozpatrzeniu odwołania Prokuratora Prokuratury Regionalnej w W. od decyzji Prezydenta W. z [...] maja 2018 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania o przyznanie prawa użytkowania wieczystego, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu organ wskazał, że bezspornie w terminie określonym w art. 214b ust 2 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r. poz. 121 ze zm.) (dalej ugn) następcy prawni wnioskodawcy nie udowodnili swoich praw. W konsekwencji organ I instancji prawidłowo umorzył postępowanie. Organ zaznaczył, że w odpowiedzi na odwołanie trafnie wskazano, że treści ust. 1 nie można interpretować w oderwaniu od ust. 2. Otóż w ust. 2 ustawodawca przesądził kiedy zachodzi podstawa umorzenia postępowania. Brzmienie zdania 2 jest kategoryczne "organ wydaje decyzje o umorzeniu postępowania, jeżeli w terminie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia nikt nie zgłosił swych praw albo zgłosiwszy je nie udowodnił ich w terminie kolejnych trzech miesięcy lub nie wskazał swego adresu". Zgodnie z art. 7 Konstytucji organy administracji działają na podstawie i w granicach prawa, skoro zatem ustawodawca nie przewidział możliwości przedłużenia terminu określonego w art. 214 b ust 2 ugn i nałożył obowiązek umorzenia postępowania w przypadku bezskutecznego upływu tegoż terminu, to organy administracji nie są uprawnione do zawieszenia postępowania do czasu zakończenia postępowania spadkowego. Organ podkreślił, że tryb art. 214b ugn znajduje zastosowanie w sprawach, gdy przez blisko 70 lat do akt sprawy nie wpłynęło żadne pismo poza wnioskiem o przyznanie prawa własności czasowej. Przez tak długi okres czasu, nawet jeśli weźmie się pod uwagę tylko okres po przemianach ustrojowych, wnioskodawca i jego następcy prawni niewątpliwie mogli udowodnić swoje prawa.
Organ wskazał, że należy wziąć pod uwagę, że przepis art. 214b ugn wymaga "udowodnienia swoich praw" przez osoby zgłaszające się do postępowania. Zdaniem SKO nie chodzi tu tylko o następstwo prawne po wnioskodawcy, lecz także o legitymację do złożenia wniosku dekretowego. Prawidłowość takiej interpretacji potwierdza treść art. 214 b ust 3 pkt 4 ugn zgodnie z którym ogłoszenie winno zawierać wezwanie, aby wnioskodawca lub jego następcy prawni w terminach, o których mowa w ust 2 zdanie 2 zgłosili i udowodnili swe prawa. Wymóg zgłoszenia i udowodnienia prawa odnosi się zatem nie tylko do następców prawnych, ale także do wnioskodawcy - z czego należy wnioskować, że udowodnienie praw nie może być zawężane jedynie do praw spadkowych.