Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Emilia Lewandowska Sędziowie: Sędzia WSA Gabriela Nowak Sędzia WSA Maria Tarnowska (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Krynicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 marca 2012 r. sprawy ze skargi Z. S.A. w S. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] lipca 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę.
I. Stan faktyczny
1. Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...] lipca 2011 r. nr [...] po rozpatrzeniu odwołania Z.. od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] października 2010 r. nr [...] odmawiającej stwierdzenia nieważności decyzji Starosty P. z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] orzekającej o wywłaszczeniu Z.. z prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, [...] oraz ustalającej odszkodowanie za wywłaszczone prawo użytkowania wieczystego - utrzymał mocy zaskarżoną decyzję.
2. W uzasadnieniu decyzji Minister Infrastruktury podał, że pismem z dnia 9 stycznia 2009 r. oraz z dnia 27 stycznia 2010 r. Prezydent Miasta S. wystąpił do Z. S.A. o zbycie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, [...].
Pismem z dnia 29 stycznia 2010 r. Z. S.A. poinformował Prezydenta Miasta S., iż nie wyraża zgody na zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu za zaoferowaną cenę.
Prezydent Miasta S., działający w imieniu Gminy Miasto S., pismem dnia 19 lutego 2010 r. wystąpił od Prezydenta Miasta S. wykonującego zadania starosty z zakresu administracji rządowej, o wszczęcie postępowania w sprawie wywłaszczenia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, [...].
Wojewoda [...] postanowieniem z dnia [...] lutego 2010 r. wyłączył ze sprawy wywłaszczenia użytkowania wieczystego Prezydenta Miasta S. i wyznaczył Starostę P. jako organ właściwy.
Starosta P. decyzją z dnia [...] maja 2010 r. orzekł o wywłaszczeniu Z. S.A. z prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, [...] oraz ustalił odszkodowanie za wywłaszczone prawo użytkowania wieczystego.
Decyzja ta stała się ostateczna.
Starosta P. decyzją [...] sierpnia 2010 r. po rozpatrzeniu wniosku Z. S.A. odmówił zmiany, w trybie art. 155 kpa, decyzji ostatecznej Starosty P. z dnia [...] maja 2010 r. orzekającej o wywłaszczeniu Z. S.A. z prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, [...] oraz ustalającej odszkodowanie za wywłaszczone prawo użytkowania wieczystego.
Pismem z dnia 17 sierpnia 2010 r. Z. S.A. skierowanym do Wojewody [...], wniósł o stwierdzenie nieważności tej decyzji.
Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] października 2010 r. odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Starosty P. z dnia [..] maja 2010 r. orzekającej o wywłaszczeniu Z. S.A. z prawa użytkowania wieczystego nieruchomości oraz ustalającej odszkodowanie za wywłaszczone prawo użytkowania wieczystego.
3. W uzasadnieniu decyzji Minister Infrastruktury stwierdził, że operat szacunkowy, który stanowił podstawę ustalenia wysokości odszkodowania przez Starostę P w rozstrzygnięciu z dnia [...] maja 2010 r. nie zawiera wad, które wskazywałyby, że odszkodowanie było nieprawidłowo ustalone.
Odnosząc się do zarzutu strony dotyczącego naliczania podatku VAT, organ wyjaśnił, iż podatek VAT, związany m. in. z transakcją kupna - sprzedaży nieruchomości, oraz inne podatki i opłaty nakładane przez państwo, stanowią jedno z narzędzi polityki fiskalnej państwa i powinny być traktowane wyłącznie jako element wpływu państwa na wolny rynek. Podatki, jak również inne opłaty nie są efektem gry rynkowej między nabywcą, a zbywcą, nie stanowią także efektu wzajemnego oddziaływania na siebie popytu i podaży, a tym samym nie mogą być traktowane jako element wykreowany przez wolny rynek, lecz, jak to określa sama teoria wyceny, jako element warunków sprzedaży.