Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daniela Kozłowska (spr.) Sędziowie WSA Maria Tarnowska WSA Przemysław Żmich Protokolant Ewa Szymańska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 lipca 2010 r. sprawy ze skargi [...] Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] grudnia 2009 r., nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji i umorzenia postępowania oddala skargę.
Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania [...] Sp. z o.o. od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2009 r. nr [...] odmawiającej uchylenia ostatecznej decyzji Wojewody [...] z [...] lipca 2005 r. nr [...] o odmowie stwierdzenia nabycia z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. własności nieruchomości położonej w M., oznaczonej jako działka nr [...] o powierzchni [...] ha z obrębu [...] - uchylił decyzję Wojewody [...] z [...] czerwca 2009 r. i umorzył postępowanie przed organem pierwszej instancji.
W uzasadnieniu decyzji Minister przedstawił następujący stan sprawy:
Wojewoda [...] działając na podstawie art. 73 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872 ze zm.) decyzją z [...] lipca 2005 r. nr [...] odmówił nabycia przez Skarb Państwa z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. własności nieruchomości położonej w M., oznaczonej jako działka nr [...]. Decyzja ta stała się ostateczna.
Pismem z 6 kwietnia 2007 r. [...] Sp. z o.o. wystąpiła do Wojewody [...] z wnioskiem o wznowienie postępowania zakończonego decyzją Wojewody [...] z [...] lipca 2005 r. Jako podstawę wznowienia Spółka powołała art. 145 § 1 pkt 1, 4 i 5 Kodeksu postępowania administracyjnego. Wniosek został uzasadniony pominięciem Spółki, dzierżawcy tej nieruchomości, w postępowaniu prowadzonym na podstawie art. 73 ustawy z dnia 13 października 1998 r. oraz zaistnieniem na gruncie odmiennego od ustalonego przez organ wojewódzki stanu faktycznego działki nr [...] na dzień 31 grudnia 1998 r.
Wojewoda [...] postanowieniem z [...] czerwca 2009 r. wznowił postępowanie w sprawie, a następnie decyzją z [...] czerwca 2009 r. odmówił uchylenia tej decyzji. W uzasadnieniu Wojewoda podał, że Spółka jako dzierżawca terenu nie ma przymiotu strony w rozumieniu art. 28 k.p.a.
Po rozpatrzeniu odwołania Spółki, Minister Infrastruktury decyzją z [...] grudnia 2009 r. uchylił decyzję Wojewody [...] z [...] czerwca 2009 r. i umorzył postępowanie przed organem pierwszej instancji.
Zgodnie z art. 149 § 2 k.p.a. wydanie postanowienia o wznowieniu postępowania stanowi podstawę do przeprowadzenia przez właściwy organ postępowania co do przyczyn wznowienia, jeżeli zaś przyczyny wznowienia rzeczywiście wystąpiły, do rozstrzygnięcia istoty sprawy. W niniejszej sprawie jako podstawa wznowienia wskazane zostały przepisy art. 145 § 1, 4 i 5 k.p.a. Spółka podała, że 8 marca 2007 r. uzyskała informację o wydaniu przez Wojewodę [...] decyzji z [...] lipca 2005 r. nr [...].
Należy stwierdzić, iż we wniosku o wznowienie postępowania wnioskodawca wskazał przesłanki wznowienia a wniosek złożony został w terminie określonym w art. 148 k.p.a.
Zgodnie z art. 28 k.p.a. stroną postępowania jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. Interes prawny jak i obowiązek wynikają z przepisów prawa materialnego. Warunkiem koniecznym do występowania podmiotu jako strony postępowania jest posiadanie interesu prawnego lub obowiązku związanego z prowadzonym postępowaniem albo żądanie przez podmiot czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. W art. 28 k.p.a. pojęcie strony postępowania administracyjnego powiązane jest wyraźnie z jej interesem prawnym. Chodzi tu nie o interes faktyczny, który można nawet racjonalnie uzasadnić, lecz o interes lub obowiązek prawny, tj. taki, który wynika z określonego przepisu prawnego odnoszącego się wprost do sytuacji danego podmiotu. O tym czy określonemu podmiotowi służy prawo strony w konkretnym postępowaniu administracyjnym, decyduje norma prawna, z której dla tego podmiotu wynikają wprost określone prawa lub obowiązki. Pojęcie strony, jakim posługuje się art. 28 k.p.a. może być wyprowadzone tylko z administracyjnego prawa materialnego stanowiącej podstawę do sformułowania interesu lub obowiązku prawnego. Mieć interes prawny lub obowiązek w postępowaniu administracyjnym znaczy to samo, co ustalić przepis prawa powszechnie obowiązującego, na podstawie którego można skutecznie żądać czynności organu. Od tak pojmowanego interesu prawnego lub obowiązku trzeba odróżnić interes lub obowiązek faktyczny, tj. stan, w którym podmiot jest wprawdzie jest zainteresowany rozstrzygnięciem sprawy, ale nie może tego poprzeć przepisami prawa, które stanowić mają podstawę żądania od organu podjęcia skutecznych czynności. W takim wypadku wnioskodawcy nie przysługuje przymiot strony postępowania administracyjnego. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 listopada 2004 r. sygn. akt OSK 906/04 wskazał, że umowa dzierżawy jest stosunkiem zobowiązaniowym, która nie daje podstaw do poszukiwania w niej normy prawa materialnego upoważniającego do występowania w obrocie publicznym.