Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Kosińska (spr.) Sędziowie: WSA Anna Wesołowska WSA Tomasz Szmydt Protokolant starszy sekretarz sądowy Artur Dobrowolski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 stycznia 2015 r. sprawy ze skargi Województwa [...] na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość oddala skargę.
Minister Infrastruktury i Rozwoju decyzją z dnia [...] marca 2014 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania Województwa [...], utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2014 r. nr [...], którą ustalone zostało na rzecz W. K. i A. K. odszkodowanie w wysokości [...] zł za będącą ich własnością nieruchomość położoną w gminie [...], obrębie [...], oznaczoną jako działka nr [...] o powierzchni 0,0259 ha, objętą decyzją o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej oraz zobowiązano Zarząd Dróg Wojewódzkich w [...] do wypłaty ustalonego odszkodowania w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stanie się ostateczna.
Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] przeznaczył m.in. przedmiotową nieruchomość pod budowę drogi wojewódzkiej nr [...] na odcinku [...] - [...]. W tej sytuacji, na podstawie art. 12 ust. 4a ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 687, ze zm.) z urzędu zostało wszczęte postępowanie w przedmiocie ustalenia i wypłaty odszkodowania za przejętą w celu wybudowania drogi nieruchomość. W toku postępowania zlecono sporządzenie operatu szacunkowego ustalającego wartość nieruchomości, który został przez uprawnionego rzeczoznawcę majątkowego sporządzony w dniu [...] marca 2013 r.
Pismem z dnia 9 sierpnia 2013 r. Województwo [...] wniosło w trybie art. 97 § 1 pkt 4 kpa o zawieszenie postępowania w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość, powołując się na okoliczność, że przedmiotowa działka spełnia przesłanki do uregulowania jej stanu prawnego w trybie przewidzianym w art. 73 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872, ze zm.). Po rozpoznaniu wniosku Wojewoda [...] postanowieniem z dnia [...] stycznia 2014 r. odmówił zawieszenia przedmiotowego postępowania. W uzasadnieniu organ I instancji stanął na stanowisku, że wnioskujący nie wykazali w sposób należyty, że działka będąca przedmiotem postępowania odszkodowawczego istotnie spełnia warunki nieruchomości o jakiej mowa w art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną, albowiem z przedstawionych dokumentów nie wynika, że w dacie 31 grudnia 1998 r. przedmiotowa nieruchomość była we władaniu Zarządu Dróg Wojewódzkich w [...]. Odwołując się do orzecznictwa sądów administracyjnych organ wyjaśnił, że brak decyzji wydanej w trybie art. 73 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną nie stanowi przeszkody do wydania decyzji o odszkodowaniu, a zatem w rozpatrywanej sprawie nie zostały spełnione przesłanki zawarte w art. 97 § 1 pkt 4 kpa, zgodnie z którym organ administracji publicznej zawiesza postępowanie, gdy rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd. W tej sytuacji Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] stycznia 2014 r. ustalił na rzecz W. K. i A. K. odszkodowanie za przejętą w celu wybudowania drogi nieruchomość. W uzasadnieniu organ I instancji ocenił, że sporządzony przez rzeczoznawcę majątkowego operat szacunkowy nieruchomości odpowiada wymogom formalnym przewidzianym w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami oraz w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzenia operatu szacunkowego (Dz. U. Nr 207, poz. 2109). Biegły w sposób jasny przedstawił wybraną metodę dokonania wyceny oraz uzasadnił dobór nieruchomości porównawczych. Nie znaleziono zatem przeszkód do uznania sporządzonego operatu za pełnoprawny dowód w sprawie, co ostatecznie umożliwiło orzeczenie o ustaleniu prawa i zobowiązaniu do wypłaty odszkodowania.