Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Jędrzejewska-Jaroszewicz (spr.) Sędziowie WSA Dariusz Pirogowicz WSA Anna Wesołowska Protokolant referent stażysta Anna Barska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 października 2017 r. sprawy ze skargi G. R. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] sierpnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie reformy rolnej oddala skargę
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi decyzją z dnia [...] sierpnia 2016 r., nr [...], po rozpatrzeniu odwołań A. K., Z. K. i M. K. od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] maja 2013 r., nr [...], uchylił zaskarżoną decyzję w całości oraz stwierdził, że zespół pałacowo - parkowy położony w miejscowości [...], gmina [...], stanowiący część obecnych działek ewidencyjnych [...] i [...], w granicach objętych ochroną konserwatorską, określonych w decyzji Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w [...] z dnia [...] lutego 1982 r., nr [...], nie podlegała pod działanie przepisu art. 2 ust. 1 lit. e) dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz.U. z 1945 r., nr 3, poz. 13 ze zm.). W uzasadnieniu Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi podniósł, że wskazał, że zespół dworsko - parkowy nie podlegał przejęciu na własność Państwa z uwagi na okoliczność, że nie posiadał rolnego charakteru, a zatem nie nadawał się na cele reformy rolnej. Nie był wykorzystywany rolniczo, nie miał związku z gospodarką rolną. Pełni jedynie funkcje mieszkalno - rekreacyjne i reprezentacyjne. Był terytorialnie i przestrzenie oddzielony od gospodarczej części majątku. Części te były jedynie powiązane osobą właściciela. Natomiast sama osoba właściciela, ani też sąsiednie położenie kompleksu gospodarczego i mieszkalno - reprezentacyjnego, nie przesądza o istnieniu związku funkcjonalnego zespołu dworsko - parkowego z rolną częścią majątku.
Gmina [...], reprezentowana przez pełnomocnika K. S., pismem z dnia [...] września 2016 r., wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] sierpnia 2016 r., nr [...], zaskarżając powyższą decyzję w całości oraz zarzucając jej:
1) Naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 76a § 1 i §2 k.p.a. w zw. z art. 77 § 1 k.p.a. i art. 80 k.p.a. poprzez poczynienie ustaleń faktycznych w oparciu o dostarczone przez wnioskodawcę kopie archiwalnych dokumentów, niepoświadczone za zgodność z oryginałem oraz z brakiem informacji o źródle ich pochodzenia (organie z którego zostały pozyskane), a także w postaci fragmentarycznej, tj. np. fotokopia księgi wieczystej jest wykonana w taki w sposób, że cześć wpisów jest zasłonięta, nie są one kompletne i bez zachowania kolejności ich dokonywania; brak poświadczenia powoduje, że tego rodzaju fotokopia nie ma postaci dokumentu zaś brak informacji o źródle pochodzenia uniemożliwia weryfikację, czy do akt został złożony kompletny zasób dokumentacji znajdujący się w danym organie czy jedynie wyselekcjonowana przez wnioskodawcę część.
2) Naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 81 k.p.a. poprzez przyjęcie w oparciu notatkę służbową z dnia [...] lipca 2012 roku (k.79), że księgi hipoteczne pod nazwą "[...]", że księgi te nie zawierają żadnej istotnej dla sprawy treści podczas gdy księgi te, lub ich kopia, nie zostały dołączone do akt sprawy niniejszej, strony nie zostały z nimi zapoznane, wskutek czego nie mogły one zweryfikować poprawności wniosków wyciągniętych z analizy tych akt przez pracowników urzędu, co w świetle art. 81 k.p.a. wyklucza możliwość uznania wniosków i okoliczności za udowodnione i pozostające pod ochroną art. 80 k.p.a.