Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Skarbu Państwa w przedmiocie odmowy stwierdzenia nabycia z mocy prawa własności nieruchomości
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Joanna Skiba Sędziowie: Sędzia WSA Elżbieta Lenart Sędzia WSA Przemysław Żmich (spr.) Protokolant referent stażysta Martyna Pakuła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 grudnia 2016 r. sprawy ze skargi Powiatu [...] na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] sierpnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nabycia z mocy prawa własności nieruchomości oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/7

Minister Skarbu Państwa, po rozpoznaniu odwołania Zarządu Powiatu w [...], decyzją z dnia [...] sierpnia 2016 r., nr [...] utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] marca 2016 r., nr [...] odmawiającą stwierdzenia nabycia, z mocy prawa, z dniem 1 stycznia 1999 r. przez Powiat [...] prawa własności nieruchomości oznaczonych w jednostce ewidencyjnej [...], obręb [...], jako działka nr [...]o pow. [...] ha, zapisana w [...] działka nr [...] o pow. [...]ha, zapisana w [...] nr [...].

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie sprawy.

Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] marca 2016, nr [...] odmówił stwierdzenia nabycia, z mocy prawa, z dniem 1 stycznia 1999 przez Powiat [...] prawa własności nieruchomości oznaczonych w jednostce ewidencyjnej [...], obręb [...], jako działka nr [...] o pow. [...] ha, zapisana w [...] nr [...] oraz nr [...] o pow. [...] ha, zapisana w [...] nr [...]. W uzasadnieniu organ administracyjny wskazał, że brak jest podstaw do stwierdzenia nabycia z mocy prawa własności przedmiotowych nieruchomości przez Powiat [...], bowiem nieruchomości te nie były we władaniu jednostki przejmowanej przez samorząd według stanu na dzień 1 stycznia 1999 r.

Od powyższej decyzji Zarząd Powiatu w [...] wniósł odwołanie wskazując, że Wojewoda [...] błędnie ustalił stan faktyczny w sprawie.

Minister Skarbu Państwa decyzją z dnia [...] sierpnia 2016 r., nr [...] utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] marca 2016 r., nr [...]. W uzasadnieniu organ wskazał, że podstawą nabycia mienia w niniejszej sprawie jest art. 60 ustawy z dnia 13 października 1998 - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872 ze zm.) - zwanej dalej "ustawą". Zgodnie z tym przepisem mienie Skarbu Państwa będące we władaniu instytucji i państwowych jednostek organizacyjnych przejmowanych z dniem 1 stycznia 1999 r. przez jednostki samorządu terytorialnego na podstawie przepisów ustawy kompetencyjnej i przepisów niniejszej ustawy, z tym dniem staje się z mocy prawa mieniem właściwych jednostek samorządu terytorialnego, chyba, że przepis szczególny stanowi inaczej. Art. 103 ust. 1 ustawy stanowi, że Rada Ministrów określi w drodze rozporządzenia wykaz dróg krajowych i wojewódzkich, co też uczyniła rozporządzeniem z dnia 15 grudnia 1998 r. w sprawie ustalenia wykazu dróg krajowych i wojewódzkich. Z kolei art. 103 ust. 3 ustawy przewidywał, że z dniem 1 stycznia 1999 r. dotychczasowe drogi krajowe i wojewódzkie, niewymienione w ust. 1 stają się drogami powiatowymi. Dodatkowo zgodnie z art. 2a ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne stanowią własność właściwego samorządu województwa, powiatu lub gminy.

Mając na uwadze wskazane wyżej przepisy prawa wraz z zebranym materiałem dowodowym Minister stwierdził, że ul. [...] nie została wymieniona w wykazie dróg wojewódzkich - załącznik nr 2 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 1998 r. w sprawie ustalenia wykazu dróg krajowych i wojewódzkich, co oznacza, że została zaliczona do kategorii dróg powiatowych. Zebrany w sprawie materiał dowodowy nie pozwala stwierdzić, iż nieruchomości oznaczone w ewidencji gruntów jednostki ewidencyjnej [...], obręb [...], jako działka nr [...] o pow. [...] ha, zapisana w [...] nr [...] oraz nr [...] o pow. [...] ha, zapisana w [...] nr [...], stanowią drogę zaliczoną obecnie do kategorii dróg powiatowych, tj. ul. [...] w [...]. Z metryki oraz mapy ul. [...] w [...] znajdujących się w aktach sprawy wynika, że sporne działki nr [...] i nr [...] nie znajdują się w liniach rozgraniczających ul. [...]. Ponadto końcowy odcinek ul. [...] odpowiada działce nr [...], a działka ta, jak i przebieg wskazanej ulicy nie kończy się na [...] znajdującej się na części działek nr [...] i nr [...], co potwierdza w swoim piśmie z dnia [...] marca 2015 r. Zarząd Powiatu [...].

Strona 1/7