Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego
Uzasadnienie strona 2/10

art. 17 ust. 5 pkt 1 b ustawy o świadczeniach rodzinnych poprzez jego błędną wykładnię polegającą na pominięciu celów tej ustawy i przyjęcie, że okoliczność pobierania specjalnego zasiłku opiekuńczego stanowi negatywną przesłankę do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, a w konsekwencji błędne uznanie, że fakt pobierania ww. zasiłku ma przesądzające znaczenie dla oceny zasadności wniosku o przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego;

art. 27 ust. 5 ustawy poprzez jego niezastosowanie, że w przypadku zbiegu uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego i ww. zasiłku osoba uprawniona ma prawo wyboru jednego ze świadczeń.

Rozpatrując odwołanie organ podniósł, że zgodnie z wyrokiem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 8 marca 2001 r. w sprawie C-215/99 (Jauch), świadczenie takie jak świadczenie pielęgnacyjne przewidziane w art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych ma charakter świadczenia chorobowego - w przypadku świadczenia pielęgnacyjnego dla osób dorosłych - posiadających orzeczenie o niepełnosprawności oraz dla osób, które ukończyły 75 rok życia.

Tym samym, świadczenie pielęgnacyjne jest świadczeniem, które podlega przepisom o koordynacji świadczeń i jest regulowane przez rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. oraz rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. w tytule III rozdziału 1 dot. świadczeń z tytułu choroby.

W przedmiotowej sprawie mają zastosowanie przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego - z uwagi na uprawnienie A. T.(2) do renty na terytorium Republiki Czeskiej i Rzeczypospolitej Polskiej oraz fakt zamieszkiwania w Polsce wnioskodawczyni wraz z małżonkiem.

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia 883/2004 ubezpieczony i członkowie jego rodziny zamieszkujący lub przebywający w państwie członkowskim innym niż właściwe państwo członkowskie, są uprawnieni do świadczeń pieniężnych wypłacanych przez instytucję właściwą zgodnie ze stosowanym przez nią ustawodawstwem. W drodze umowy między instytucja właściwą a instytucją miejsca zamieszkania lub pobytu, świadczenia takie mogą być wypłacane przez instytucję miejsca zamieszkania lub pobytu na koszt instytucji właściwej zgodnie z ustawodawstwem właściwego państwa członkowskiego.

Stosownie do treści art. 29 rozporządzenia 883/2004 świadczenia pieniężne wypłacane są osobie otrzymującej emeryturę lub rentę albo emerytury lub renty na podstawie ustawodawstwa jednego lub kilku państw członkowskich przez instytucję właściwą państwa członkowskiego, w którym znajduje się instytucja właściwa odpowiedzialna za koszt świadczeń rzeczowych udzielanych emerytowi lub renciście w państwie członkowskim, w którym ma on miejsce zamieszkania. Przepisy te mają także zastosowanie do członków rodziny emeryta lub rencisty.

Zgodnie z art. 1 lit. i akapit 1 lit. i rozporządzenia 883/2004 określenie

Strona 2/10
Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia z hasłem:
Pomoc społeczna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Pracy i Polityki Społecznej