Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego
Uzasadnienie strona 10/10

Organy nie uwzględniły też celu świadczenia pielęgnacyjnego którym jest częściowe pokrycie wydatków ponoszonych przez rodzinę w związku z koniecznością zapewnienia opieki niepełnosprawnej osobie dorosłej. Podmiotem prawa do tego świadczenia jest osoba zdolna do pracy, która rezygnuje z zatrudnienia w celu sprawowania opieki nad niepełnosprawnym członkiem rodziny. Świadczenie ma więc częściowo uzupełnić dochód utracony przez: opiekuna decydującego się sprawować osobiście opiekę nad osobą bliską niezdolną do samodzielnej egzystencji. Skarżąca miała prawo oczekiwać, że organy podejmą działania zmierzające do rozważenia przyznania jej korzystniejszego świadczenia.

Zważyć należy, że w przypadku zbiegu uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego i zasiłku dla opiekuna celem działań organów może być wyeliminowanie z obrotu prawnego rozstrzygnięcia przyznającego za ten sam okres zasiłku dla opiekuna. Natomiast z uwagi na różnicę kwotową świadczeń istnieje możliwość wyrównania różnicy pomiędzy wypłaconym zasiłkiem dla opiekuna, a świadczeniem pielęgnacyjnym (por. wyrok WSA w Łodzi z 23 sierpnia 2016 r., sygn. akt II SA/Łd 422/16).

Ze wszystkich wyżej omówionych przyczyn należy podzielić zarzuty skargi, że organy naruszyły przepisy art. 17 ust. 5 pkt 1b w zw. z art. 27 ust. 5 u.ś.r., a także art. 7, art. 8, art. 9, art. 77 § 1 w zw. z art. 80 i 107 § 3 K.p.a. w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy, a organ odwoławczy także przepis art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a.

Dlatego z mocy art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i lit. c) w zw. z art. 135 P.p.s.a. Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

Ponownie rozpoznając sprawę organ pierwszej instancji powinien rozpoznać wniosek skarżącej o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego badając, czy ustalony w sprawie stan faktyczny wypełnia dyspozycję normy prawnej wynikającej z art. 17 ustawy. Zobowiązany jednak będzie uwzględnić powyższą ocenę i pominąć tę część normy art. 17 ust. 1b ustawy, którą Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 21 października 2014 r., sygn. akt K 38/13 uznał za niezgodną z Konstytucją RP. Następnie w przypadku spełnienia przesłanek do przyznania przedmiotowego świadczenia, weźmie pod uwagę oświadczenie skarżącej o jej wyborze. Uwzględni, że w świetle tego wyboru fakt uzyskiwania przez skarżącą zasiłku dla opiekuna nie może być przeszkodą do przyznania jej świadczenia pielęgnacyjnego.

Strona 10/10
Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia z hasłem:
Pomoc społeczna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Pracy i Polityki Społecznej