Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Wesołowska Sędziowie: Sędzia WSA Małgorzata Boniecka - Płaczkowska (spr.) Sędzia WSA Dariusz Chaciński po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 28 lutego 2019 r. sprawy ze skargi T. S., R. S., K. A., L. K., J. A. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] czerwca 2018 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji postanowieniem z [...] czerwca 2018 r., nr [...], po rozpatrzeniu wniosku T. S., R. S., K. A., L. K. i J. A. o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy własne postanowienie z [...] października 2017 r., nr [...]. Postanowieniem tym Minister odmówił wszczęcia postępowania w sprawie o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewody [...] z [...] lipca 1992 r., nr [...], stwierdzającej nabycie przez Miasto N. z mocy prawa, nieodpłatnie własności nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów w jednostce ewidencyjnej obręb [...], jako działka nr [...], uregulowanej w księdze wieczystej KW [...], opisanej w karcie inwentaryzacyjnej nr [...], stanowiącej integralną część decyzji.
W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Minister wskazał, że Wojewoda [...] decyzją z [...] lipca 1992 r., działając na podstawie art. 18 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 ustawy z 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191 z późn. zm.), stwierdził nieodpłatnie nabycie przez Miasto N. z mocy prawa własności wyżej wskazanej nieruchomości. Organ dodał, że decyzja komunalizacyjna Wojewody [...] nie została zaskarżona i stała się prawomocna.
Z wnioskiem o stwierdzenie nieważności powyższej decyzji komunalizacyjnej wystąpili: T. S., R. S., K. A., L. K. i J. A.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji postanowieniem z [...] października 2017 r. odmówił wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności ww. decyzji komunalizacyjnej. T. S., R. S., K. A., L. K. i J. A. wnieśli o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej postanowieniem z [...] października 2017 r.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji postanowieniem z [...] czerwca 2018 r. utrzymał w mocy postanowienie z [...] października 2017 r.
W uzasadnieniu wskazał, że odmowa wszczęcia postępowania administracyjnego wynika z faktu, że decyzja komunalizacyjna była już wcześniej przedmiotem badania wszczętego na wniosek T. S., R. S., K. A., L. K. orz J. A. w postępowaniu o stwierdzenie jej nieważności. Postępowanie to zostało zakończone decyzją Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z [...] kwietnia 2016 r., nr [...], którą organ umorzył postępowanie w sprawie o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewody [...] z [...] lipca 1992 r. Decyzja ta jest ostateczna.
Minister wskazał, że dla stwierdzenia, że nastąpiło naruszenie res iudicata, zasadnicze znaczenie ma istnienie tożsamości obu spraw. Decyzja ostateczna ma bowiem powagę rzeczy osądzonej tylko co do tego, co w związku z podstawą prawną stanowiło przedmiot rozstrzygnięcia, a ponadto tylko między tymi samymi stronami.
W ocenie organu nadzoru zarówno postępowanie przed Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji zakończone decyzją z [...] kwietnia 2016 r., jak i wniosek rozpatrzony postanowieniem z [...] października 2017 r. dotyczą stwierdzenia nieważności decyzji komunalizacyjnej Wojewody [...] z [...] lipca 1992 r. W obu przypadkach sprawa dotyczy tych samych podmiotów - stron postępowania, jak również tego samego stanu prawnego. Zdaniem Ministra okoliczności te przesądzają o niedopuszczalności ponownego wszczęcia postępowania w tej samej sprawie, ponieważ zgodnie z przepisem art. 156 § 1 pkt 3 K.p.a. stwierdza się nieważność decyzji, która dotyczy sprawy już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną. Organ nadzoru zaznaczył, że ewentualne wydanie kolejnej decyzji w tej sprawie obciążone byłoby wadą kwalifikowaną.