Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Dargas Sędziowie: WSA Małgorzata Boniecka - Płaczkowska WSA Dariusz Pirogowicz (spr.) Protokolant referent stażysta Małgorzata Sieczkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lipca 2014 r. sprawy ze skargi E. P. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie nabycia z mocy prawa własności nieruchomości 1. oddala skargę; 2. przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz radcy prawnego K. B., tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć 20/100) złotych, w tym: tytułem opłaty kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych, tytułem 23% podatku od towarów i usług kwotę 55,20 (pięćdziesiąt pięć 20/100) złotych.
Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej decyzją z [...] kwietnia 2013 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania E. P., utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z [...] września 2011 r. nr [...] stwierdzającą nabycie z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. przez Gminę Miasto O. własności nieruchomości położonej w O., oznaczonej jako działka ew. nr [...], z obrębu [...] o pow. [...] m2, uregulowanej w księdze wieczystej nr [...], zajętej pod drogę publiczną, tj. drogę gminną - ul. [...].
W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że Wojewoda [...] działając na podstawie art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872 ze zm.) decyzją z [...] września 2011 r. orzekł o nabyciu z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. przez Gminę Miasto O. prawa własności wyżej wymienionej działki, zajętej pod drogę publiczną, a stanowiącej w dniu 31 grudnia 1998 r. własność E.P.
Przedmiotowa nieruchomość w dniu 31 grudnia 1998 r. zajęta była ul. [...], będącą drogą publiczną - drogą lokalną miejską. Do tej kategorii zaliczona ona została uchwałą Rady Narodowej [...] nr [...] z dnia [...] maja 1988 r. w sprawie zaliczenia dróg publicznych na terenie [...] i województwa [...] do kategorii dróg lokalnych miejskich oraz dróg gminnych (Dz.Urz. Woj. [...] Nr [...] poz. [...]). Z dniem 1 stycznia 1999 r. powyższa droga, z mocy art. 103 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r., uzyskała status drogi gminnej. Z ustaleń organu pierwszej instancji wynikało przy tym, że nieruchomość ta, aczkolwiek stanowiła własność osoby fizycznej, to jako wchodząca w pas drogi publicznej pozostawała we władaniu jednostki samorządowej. Powyższe wskazuje zaś na spełnienie przesłanek z art. 73 ustawy z 13 października 1998 r., skutkujące przejściem z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. własności ww. nieruchomości na rzecz Gminy Miasta O.
Od decyzji tej E. P. wniosła odwołanie, kwestionując publicznoprawne władanie nieruchomością, gdyż jej zdaniem przeczy temu treść księgi wieczystej, wypis z rejestru ewidencji gruntów, a także wydawane decyzje w sprawie podatku od nieruchomości. Ponadto, odwołując się do treści art. 4 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 21 marca 185 r. o drogach publicznych (Dz.U. z 2007 r. Nr 19 poz. 115 ze zm.) podnosiła, że droga jest jedynie elementem pasa drogowego, co oznacza, że ta część nieruchomości, która wprawdzie leży w obrębie pasa drogowego, ale nie jest zajęta drogą, nie podlega działaniu art. 73 ust. 1 ustawy z 13 października 1998 r. W uzupełnieniu odwołania podniosła ponadto zarzut naruszenia przez organ wojewódzki art. 10 § 1 k.p.a.
W następstwie rozpoznania tego odwołania Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej, decyzją z [...] kwietnia 2012 r. utrzymał rozstrzygnięcie Wojewody [...] w mocy.