Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Przedsiębiorczości i Technologii w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Chaciński (spr.) Sędziowie: WSA Anna Falkiewicz-Kluj WSA Bożena Marciniak Protokolant specjalista Inga Szcześniak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 kwietnia 2019 r. sprawy ze skargi [...] Spółki [...] S.A. w [...] na decyzję Ministra Przedsiębiorczości i Technologii z dnia [...] maja 2018 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Ministra Rozwoju i Finansów z dnia [...] kwietnia 2017 r. nr [...]; 2. zasądza od Ministra Przedsiębiorczości i Technologii na rzecz [...] Spółki [...] S.A. w [...] kwotę 680 (sześćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6291 Nacjonalizacja przemysłu
Inne orzeczenia z hasłem:
Reforma rolna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Rozwoju
Uzasadnienie strona 1/11

Minister Przedsiębiorczości i Technologii decyzją z [...] maja 2018 r. utrzymał w mocy decyzję Ministra Rozwoju i Finansów z [...] kwietnia 2017 r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji.

W uzasadnieniu decyzji Minister Przedsiębiorczości i Technologii wskazał na następujące okoliczności sprawy.

Wnioskiem z [...] stycznia 2010 r. spółka [...] S.A. z siedzibą w [...], przekształcona w spółkę [...] sp. z o.o. z siedzibą w [...], wystąpiła do Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi o stwierdzenie nieważności: orzeczenia Nr [...] Ministra Przemysłu i Handlu z [...] lutego 1948 r., w części dotyczącej przedsiębiorstwa pn. [...] przy ul. [...] oraz orzeczenia Ministra Przemysłu Spożywczego i Skupu z [...] stycznia 1960 r. w sprawie zatwierdzenia protokołu zdawczo-odbiorczego przedsiębiorstwa "[...] przy ul. [...], w części dotyczącej nieruchomości położonej we [...] o powierzchni [...] m2, zapisanej w księdze hipotecznej nr [...].

Wniosek powyższy, w zakresie dotyczącym żądania stwierdzenia nieważności orzeczenia Ministra Przemysłu i Handlu z [...] lutego 1948 r., został przekazany na podstawie art. 65 § 1 k.p.a. Ministrowi Gospodarki, postanowieniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z [...] lutego 2010 r.

Decyzją z [...] marca 2010 r., utrzymaną w mocy decyzją z dnia [...] maja 2010 r., Minister Gospodarki, na podstawie art. 157 § 3 w związku z art. 107 § 1 k.p.a., odmówił wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności orzeczenia Nr [...] Ministra Przemysłu i Handlu z [...] lutego 1948 r. o przejściu przedsiębiorstw na własność Państwa, w części dotyczącej przedsiębiorstwa pn. [...] - [...] ul. [...]. Organ nadzoru uznał, że wnioskodawca nie ma interesu prawnego we wszczęciu postępowania nadzorczego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 8 października 2010 r., IV SA/Wa 1326/10, oddalił skargę na decyzję Ministra Gospodarki z [...] maja 2010 r. Jednakże Naczelny Sąd Administracyjny, po rozpoznaniu skargi kasacyjnej spółki [...] sp. z o.o. w [...], wyrokiem z 8 maja 2012 r., I OSK 672/11, uchylił wyrok WSA z 8 października 2010 r. oraz decyzję Ministra Gospodarki z [...] maja 2010 r. i poprzedzającą ją decyzję Ministra Gospodarki z [...] marca 2010 r. NSA stwierdził, że [...] sp. z o.o. w toku całego postępowania podnosiła, że w dacie wydania spornej decyzji była właścicielem nieruchomości, na której znajdowały się budynki, w których urządzone zostało przedsiębiorstwo [...]. W tym zakresie powoływano się na zasadę superficies solo cedit, wskazując, że składniki Przedsiębiorstwa związane trwale z gruntem należącym do [...] sp. z o.o., stanowiły w istocie rzeczy własność właściciela gruntu. [...] sp. z o.o. podkreślała również, że Przedsiębiorstwo, jako pobudowane na gruncie polskiego właściciela nie mogło stanowić mienia poniemieckiego, jak błędnie przyjął to Minister Gospodarki. Kwestią bezsporną bowiem pozostaje i nie budzi wątpliwości Sądu, że Przedsiębiorstwo zostało utworzone podczas okupacji przez Niemca W.M. w budynkach znajdujących się na nieruchomości skarżącej Spółki. Zasadnicze znaczenie w kwestii statusu skarżącej Spółki w kontekście zainicjowania postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji nacjonalizacyjnej miały zatem ustalenia, co do sposobu zawładnięcia i charakteru nieruchomości, na której posadowione są budynki, w których urządzone zostało przedsiębiorstwo [...]. Jak wynika ze sporządzonego [...] sierpnia 1946 r. we [...], kwestionariusza dotyczącego opuszczonego lub poniemieckiego przedsiębiorstwa przemysłowego, sporne Przedsiębiorstwo przed wojną nie istniało, a założone zostało przez okupanta w 1942 r. Jednocześnie wskazano, że [...] mieści się w pięciu zabudowaniach położonych na nieruchomości firmy [...] z [...]. Ustalenia te znajdują również potwierdzenie: w postanowieniu Wojewódzkiej Komisji do spraw upaństwowienia przedsiębiorstw w [...] z [...] marca 1947 r. oraz w piśmie z [...] listopada 1947 r. "Do sprawy przedsiębiorstwa [...], ul. [...]", jak również w protokole zdawczo-odbiorczym przedsiębiorstwa pod nazwą "[...]".

Strona 1/11
Inne orzeczenia o symbolu:
6291 Nacjonalizacja przemysłu
Inne orzeczenia z hasłem:
Reforma rolna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Rozwoju