Sprawa ze skargi na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. w przedmiocie umorzenia postępowania zażaleniowego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Pirogowicz (spr.) Sędziowie: WSA Dariusz Chaciński WSA Jolanta Dargas Protokolant starszy referent Agnieszka Żurawska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 marca 2012 r. sprawy ze skargi W. W. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] czerwca 2011 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania zażaleniowego 1. oddala skargę. 2. przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata T. M. tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu kwotę [...] ([...]) złotych, w tym: tytułem opłaty kwotę [...]. (dwieście czterdzieści) złotych, tytułem 23% podatku od towarów i usług kwotę [...] ([...]) złotych oraz kwotę [...] ([...]) złotych tytułem innych udokumentowanych wydatków strony.

Uzasadnienie strona 1/3

Dyrektor Izby Skarbowej w W. postanowieniem z [...] czerwca 2011 r. nr [...] umorzył postępowanie w sprawie zainicjowanej zażaleniem W. W. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w O. z [...] marca 2011 r. nr [...] w przedmiocie przekazania zgodnie z właściwością miejscową Wójtowi Gminy O. wniosku o zawieszenie postępowania egzekucyjnego dotyczącego opłaty adiacenckiej.

Postanowienie wydane zostało w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Decyzją z [...] sierpnia 1998 r. Wójt Gminy O. ustalił opłatę adiacencką z tytułu wzrostu wartości działek budowlanych otrzymanych przez W. W. w wyniku scalenia i podziału nieruchomości. Ustalone opłaty egzekwowane były od zobowiązanego - W. W., w trybie postępowania egzekucyjnego, na podstawie tytułu wykonawczego nr [...] z [...] października 1999 r.

W dniu [...] marca 2011 r. do Urzędu Skarbowego w O. wpłynął wniosek zobowiązanego o zawieszenie postępowania egzekucyjnego dotyczącego ww. opłaty i odsetek za zwłokę, w którym powoływał się on na wydane w tym przedmiocie postanowienie Wójta Gminy O. z [...] lutego 2011 r. W tym stanie rzeczy Naczelnik Urzędu Skarbowego w O. postanowieniem z dnia [...] marca 2011 r. wydanym na podstawie art. 65 § 1 k.p.a., przekazał powyższy wniosek zgodnie z właściwością miejscową Wójtowi Gminy O. z prośba o zajęcia stanowiska w sprawie.

Na postanowienie to W. W. wniósł zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w W.

Postanowieniem z [...] czerwca 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w W. w następstwie rozpatrzenia tego zażalenia umorzył postępowanie odwoławcze. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia wskazał on, że w toku postępowania zażaleniowego zmianie uległ przepis art. 65 k.p.a. Z dniem 11 kwietnia 2011 r. weszła bowiem w życie nowelizacji kodeksu, dokonana ustawą z dnia 3 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego oraz ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2011 r. Nr 6, poz. 18). W obowiązującym obecnie stanie prawnym przepis ten stanowi, że jeżeli organ administracji publicznej, do którego wniesiono podanie, jest niewłaściwy w sprawie, niezwłocznie przekazuje je do organu właściwego, zawiadamiając jednocześnie o tym wnoszącego podanie. Z powyższego wynika, że w razie zaistnienia ww. okoliczności, czynność przekazania podania do organu właściwego następuje w formie zwykłego pisma, na które nie przysługuje środek zaskarżenia. Ustawa nowelizująca nie zawierała przepisów przejściowych dotyczących niezakończonych postępowań prowadzonych w trybie art. 65 k.p.a., co oznacza, że organy stosując prawo zobowiązane są stosować przepisy w brzmieniu nadanym nowelizacją. Organ powołał się przy tym na pogląd wyrażony w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8 listopada 2006 r. K30/0, w którym Trybunał wywodził, że w polskiej kulturze prawnej zostały wykształcone reguły międzyczasowe, które znajdują zastosowanie w procesie stosowania prawa. Jeżeli brak wyraźnie wyrażonej woli ustawodawcy, sąd i inne organy stosujące prawo muszą kwestię intertemporalną rozstrzygnąć na podstawie tych właśnie reguł, mając wybór między zasadą dalszego działania ustawy dawnej i zasadą bezpośredniego skutku ustawy nowej. Milczenie ustawodawcy co do reguły intertemporalnej należy uznać za przejaw jego woli bezpośredniego działania nowego prawa, chyba że przeciw jej zastosowaniu przemawiają ważne racje systemowe lub aksjologiczne. Zgodnie z powyższym jeżeli w ustawie brak jest przepisów przejściowych, ustawę tę stosuje się od dnia jej wejścia w życie wprost i bezpośrednio.

Strona 1/3