Sprawa ze skargi na postanowienie Ministra Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie odmowy wyjaśnienia treści decyzji
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Gabriela Nowak Sędziowie: WSA Emilia Lewandowska (spr.) WSA Elżbieta Sobielarska Protokolant starszy referent Tomasz Noske po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 stycznia 2016 r. sprawy ze skargi L. Sp. k. z siedzibą w W. na postanowienie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] czerwca 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wyjaśnienia treści decyzji oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/3

Wojewoda [...] postanowieniem z [...] listopada 2014 r. nr [...], wyjaśnił treść pkt 6 decyzji Wojewody [...] z [...] września 1993 r. w ten sposób, że zawarte w nim stwierdzenie, zgodnie z którym użytkownik wieczysty jest zobowiązany do "korzystania z gruntu zgodnie z jego przeznaczeniem i utrzymywania budynków w należytym stanie" należy rozumieć jako warunek określający cel ustanowienia użytkowania wieczystego na nieruchomości uwłaszczonej w sposób zgodny z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obowiązującego w dacie uprawomocnienia się ww. decyzji oraz nakładający na każdoczesnego użytkownika wieczystego obowiązek utrzymania w należytym stanie budynków wymienionych w pkt 1.2 i 1.3 tej decyzji.

W wyniku rozpatrzenia zażalenia na powyższe postanowienie L. z siedzibą w W. Minister Infrastruktury i Rozwoju, postanowieniem z [...] czerwca 2015 r. nr [...], uchylił w całości zaskarżone postanowienie i odmówił wyjaśnienia treści pkt 6 decyzji Wojewody [...] z [...] września 1993 r.

W uzasadnieniu postanowienia organ odwoławczy przytoczył orzecznictwo sądowoadministracyjne dotyczące art. 113 § 2 kpa i mając je na uwadze stwierdził, iż treść pkt 6 decyzji uwłaszczeniowej nie budzi wątpliwości interpretacyjnych i zawarte w nim zobowiązanie do "korzystania z gruntu zgodnie z jego przeznaczeniem", należy interpretować w związku z całą treścią powołanego pkt 6 decyzji, która z uwagi na swoją jednoznaczność nie budzi wątpliwości interpretacyjnych i nie wymaga wykładni innych aniżeli literalna. Brak jest wątpliwości, w ocenie organu, iż korzystanie z gruntu zgodnie z jego przeznaczeniem odnosi się do już istniejącej zabudowy, wymienionej szczegółowo w pkt 1.2 i 1.3 decyzji, na co wskazuje również określenie 3% stawki opłat rocznych. Dla rozstrzygnięcia sprawy nie mają znaczenia ewentualne zmiany przeznaczenia planistycznego i faktycznego działki po wydaniu decyzji uwłaszczeniowej.

W skardze na postanowienie Ministra Infrastruktury i Rozwoju L. z siedzibą w W. zarzuciła naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 113 § 2 kpa poprzez orzeczenie o odmowie wyjaśnienia treści pkt 6 decyzji Wojewody [...] z [...] września 1993 r. w sytuacji gdy treść tej części decyzji dotknięta jest niejednoznacznością utrudniającą ustalenie sensu tego elementu rozstrzygnięcia .

Mając powyższe na uwadze skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz poprzedzającego go postanowienia organu I instancji i zasądzenie kosztów postępowania sądowego.

W odpowiedzi na skargę Minister Infrastruktury i Rozwoju wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zaskarżone postanowienie Ministra Infrastruktury i Rozwoju, mimo częściowo wadliwego uzasadnienia, jest zgodne z prawem.

Decyzją z [...] września 1993 r. Wojewoda [...], na podstawie art. 2 ust.

1, 2 i 3 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości, stwierdził nabycie z mocy prawa z dniem 5 grudnia 1990 r. przez Przedsiębiorstwo O. w K. prawa użytkowania wieczystego gruntu składającego się z działek szczegółowo wskazanych w decyzji.

Strona 1/3