Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Chaciński Sędziowie: WSA Marta Kołtun-Kulik (spr.) WSA Przemysław Żmich Protokolant starszy sekretarz sądowy Artur Dobrowolski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 listopada 2012 r. sprawy ze skargi I.I. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] maja 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu nieruchomości [...] 1. oddala skargę; 2. przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adw. H. D., tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć 20/100) złotych, w tym: tytułem opłaty kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych, tytułem 23% podatku od towarów i usług kwotę 55,20 (pięćdziesiąt pięć 20/100) złotych.
Decyzją z dnia [...] maja 2011 r., nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W., po rozpatrzeniu odwołania I.I. od decyzji Prezydenta W. z dnia [...] stycznia 2011 r., nr [...] odmawiającej I.I., A.B., M.B., H.M. i W.B. ustanowienia użytkowania wieczystego do nieruchomości położonej w W. ozn. hip. "[...]" parcela nr [...] o pow. [...] m² - utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji.
Zaskarżone rozstrzygnięcie Samorządowego Kolegium Odwoławczego zostało wydane w oparciu o następujące ustalenia faktyczne i ocenę prawną sprawy.
Prezydent W. decyzją z dnia [...] stycznia 2011 r., nr [...], po rozpatrzeniu wniosku z dnia 17 marca 2005 r. w sprawie rozpoznania wniosków o zwrot nieruchomości położonej w W. ozn. hip. "[...]" parcela nr [...] o pow. [...] m² - odmówił I.I., A.B., M.B., H.M. i W.B. ustanowienia prawa użytkowania wieczystego do przedmiotowej nieruchomości.
Organ pierwszej instancji wyjaśnił, że wniosek z dnia z dnia 17 marca 2005 r. nawiązywał do wniosku złożonego w trybie Uchwały Nr [...] Rady Ministrów z dnia [...] stycznia 1965 r. w sprawie oddania niektórych terenów na obszarze W. w użytkowanie wieczyste (MP. Nr [...], poz. [...]) oraz do wniosku z dnia 26 października 1988 r. złożonego w trybie przepisów ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127 ze zm.).
W uzasadnieniu decyzji Prezydent wskazał, że sporna nieruchomość objęta była działaniem dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz.U. Nr 50, poz. 279). Z dniem 21 listopada 1945 r. tj. z dniem wejścia w życie dekretu, nieruchomości [...], na podstawie art. 1 dekretu, przeszły na własność gminy W. Jak wskazał organ, dotychczasowy właściciel - K.B. - nie złożył wniosku w trybie art. 7 ust. 1 i 2 ww. dekretu. Dopiero w dniu 30 lipca 1965 r. złożył wniosek w trybie par. 3 ust. 1 uchwały nr [...] Rady Ministrów z dnia [...] stycznia 1965 r. w sprawie oddania niektórych terenów na obszarze W. w wieczyste użytkowanie. Dalej Prezydent wyjaśnił, że wniosek K.B. został rozpoznany decyzją Prezydium Dzielnicowej Rady Narodowej [...] z dnia [...] maja 1966 r., nr [...], mocą której odmówiono oddania w użytkowanie wieczyste przedmiotowej nieruchomości. Prezydent W. wskazał, że powyższa decyzja pozostaje w obrocie prawnym, co wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 maja 2001 r., sygn. akt I SA 1951/99, I SA 1955/99 i I SAB 69/00, znajdującego się w aktach sprawy.
W dniu 26 października 1988 r. następcy prawni K.B. złożyli wniosek o oddanie przedmiotowej nieruchomości w użytkowanie wieczyste, na podstawie art. 82 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości. Zdaniem organu pierwszej instancji, przedmiotowy wniosek podlega zatem rozpoznaniu, stosownie do art. 233 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (j.t. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.), na podstawie art. 214 tej ustawy. Przepis ten pozwala na zwrot jedynie nieruchomości zabudowanych w dniu wejścia w życie dekretu z dnia 26 października 1954 r. Tymczasem, z ustaleń Prezydenta W. wynika, że przedmiotowa nieruchomość nie była zabudowana w dniu 21 listopada 1945 r., a zatem brak było podstaw do ustanowienia użytkowania wieczystego na rzecz wnioskodawców.