Dnia 28 września 2005 roku. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Małgorzata Boniecka-Płaczkowska Sędziowie NSA - Cezary Pryca asesor WSA - Iwona Kosińska (spr.) Protokolant - Anna Jurak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 września 2005 r. sprawy ze skargi R. W. na decyzję Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia [...] maja 2003 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia kredytu studenckiego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzając ją decyzję Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia [...] kwietnia 2003 r., nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Ministra Edukacji Narodowej na rzecz skarżącej R. W. kwotę 10 (dziesięć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Minister Edukacji Narodowej i Sportu decyzją z dnia [...] maja 2003 r. nr [...], na podstawie art. 138 §1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] kwietnia 2003 r., nr [...], odmawiającą częściowego umorzenia kredytu studenckiego udzielonego na podstawie umowy o kredyt z dnia [...] stycznia 1999 r. nr [...], zawartej przez R. S. (obecnie W.) z Bankiem [...] S.A. Oddział w S..
Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji oraz akt sprawy wynika, że w dniu 5 maja 2003 r. R. W. zwróciła się do Ministra Edukacji Narodowej i Sportu o ponowne rozpatrzenie sprawy wszczętej wnioskiem z dnia 9 września 2002 r., a zakończonej decyzją Ministra z dnia [...] kwietnia 2003 r. odmawiającą częściowego umorzenia udzielonego kredytu studenckiego.
We wniosku przedstawiła swoją sytuację rodzinną i finansową. Powołując się na fakt osiągania niskich zarobków i zatrudnienia na czas określony zarówno jej, jak i męża, obecnie studenta także obciążonego kredytem studenckim, który po zakończeniu nauki będą musieli spłacić, zwróciła się o ponowne rozpatrzenie złożonego wniosku i wydania pozytywnej decyzji w jej sprawie.
Minister Edukacji Narodowej i Sportu po rozpoznaniu złożonego wniosku nie znalazł podstaw do zmiany zajętego stanowiska i utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] kwietnia 2003 r.
W uzasadnieniu stwierdził, że wydana przez niego decyzja poprzedzona była opinią Komisji ds. Pożyczek i Kredytów Studenckich, w skład której wchodzą zarówno przedstawiciele Ministerstwa Edukacji Narodowej i Sportu, Ministerstwa Finansów, Ministerstwa Gospodarki, jak i przedstawiciele środowiska studenckiego. Decyzja Ministra w sprawie umorzenia kredytu studenckiego jest decyzją o charakterze uznaniowym, co oznacza, że od oceny organu zależy zarówno przyznanie, jak i wysokość przyznanego umorzenia. W przedmiotowej sprawie nie można uznać, aby rozstrzygnięcie organu I instancji miało charakter dowolny i było nie poprzedzone wnikliwym ustaleniem i rozważeniem okoliczności faktycznych, co znalazło odzwierciedlenie w uzasadnieniu decyzji. Przeprowadzone przez Komisję postępowanie zgodne było z trybem postępowania przewidzianym przepisami rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 30 września 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad trybu i kryteriów udzielania, spłacania oraz umarzania kredytów studenckich i pożyczek studenckich, wysokości kredytu studenckiego i pożyczki studenckiej, warunków i trybu rozliczeń z tytułu pokrywania odsetek należnych bankom od kredytów studenckich oraz wysokości oprocentowania pożyczki i kredytu studenckiego spłacanego przez pożyczkobiorcę lub kredytobiorcę (Dz.U. Nr 126, poz. 835, ze zm.).
Minister powołując się na treść art. 4 ustawy z dnia 17 lipca 1998 r. o pożyczkach i kredytach studenckich (Dz. U. Nr 108, poz. 685) stwierdził, że podstawowym zadaniem Funduszu Pożyczek i Kredytów Studenckich jest udzielanie pożyczek studenckich, natomiast każdorazowe umorzenie kredytu studenckiego powoduje zmniejszenie możliwości udzielania nowych kredytów. Organ II instancji zwrócił uwagę na treść §10 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia, zgodnie z którym w przypadku osób znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej ustawodawca przewidział możliwość rozłożenia spłaty kredytu studenckiego na mniejsze raty. Minister podniósł, że na etapie postępowania quasi odwoławczego stan faktyczny sprawy nie uległ zmianie. Strona we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy nie przytoczyła żadnych nowych okoliczności, które mogłoby wpłynąć na zmianę podjętej decyzji.