Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Sobielarska Sędziowie: WSA Mirosław Gdesz (spr.) WSA Dariusz Pirogowicz Protokolant referent Monika Bodzan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 stycznia 2014 r. sprawy ze skargi F. S. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość oddala skargę.
I. Stan faktyczny
1. Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej decyzją z dnia [...] kwietnia 2013 r. [...], po rozpatrzeniu odwołania Prezydenta Miasta [...], uchylił decyzję Wojewody [..] z dnia [...] sierpnia 2012 r. nr [...] orzekającą o ustaleniu odszkodowania na rzecz F. S. w wysokości [...] zł za przejęcie na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości położonej w [...], obręb [...], oznaczonej jako działka nr [...] o pow. [...] ha i przekazał sprawę organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia.
W uzasadnieniu decyzji Minister wskazał, że Prezydent Miasta [..] w odwołaniu zarzucił oparcie decyzji odszkodowawczej na błędnym operacie szacunkowym sporządzonym przez G. K., uznającym grunt jako [...], w sytuacji kiedy miał on charakter [...].
Minister wskazał, że istotne dla sprawy jest to, że część wycenianej działki na dzień wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej objęta była miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego [...] (uchwała Rady Miasta [...] z dnia [...] września 2006 r.). Ponadto jak wykazała biegła, cała nieruchomość objęta była decyzją o warunkach zabudowy z dnia [...] listopada 2010 r., na podstawie której w dniu [...] marca 2011 r. wydane zostało pozwolenie na budowę [...].
Biegła przeznaczenie nieruchomości ustaliła w oparciu o powołaną decyzję o warunkach zabudowy. Natomiast część działki nr [...] objęta jest ustaleniami planu miejscowego. W aktach sprawy brakuje wyrysu z ww. planu, który pozwoliłby ustalić precyzyjnie, która część działki posiada przeznaczenie drogowe. W takiej sytuacji biegły, stosownie do treści art. 154 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.), powoływanej dalej jako "ugn", powinien wziąć pod uwagę miejscowy plan a nie decyzję o warunkach zabudowy.
Powyższe oznacza, że rzeczoznawca majątkowy nie określił w sposób prawidłowy przeznaczenia wycenianej nieruchomości. Nieuprawnione jest stwierdzenie, że decyzja o warunkach zabudowy wydana dla działki nr [..] zmieniła ustalenia planu dla działki nr [...]. Nadto nie uwzględniony został przez biegłego przebieg nieprzekraczalnej linii zabudowy ustalonej w ww. decyzji. Jeśli bowiem linia przebiegała poza granicami wydzielonej działki nr [...], to nie można uznać, że w tej części została ona przeznaczona pod zabudowę.
Reasumując Minister stwierdził, że operat szacunkowy zawiera nieprawidłowości, które uniemożliwiają jego wykorzystanie dla celów ustalenia odszkodowania.
2. Skargę na powyższą decyzję wniósł F. S. zarzucając jej naruszenie:
a) § 36 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz.U. z 2004 r. Nr 207, poz. 2109 ze zm.) poprzez przyjęcie, że biegła w swojej opinii błędnie określiła przeznaczenie nieruchomości;