Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Apostolidis Sędziowie: Sędzia WSA Elżbieta Lenart (spr.) Sędzia WSA Tomasz Szmydt Protokolant starszy referent Agnieszka Bieńkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 lutego 2013 r. sprawy ze skargi I.. C. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] kwietnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty oddala skargę.
Minister Skarbu Państwa decyzją z dnia [...] kwietnia 2012 r., nr [...] utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2011 r., nr [...].
Zaskarżone orzeczenie zostało wydane w oparciu o następujący stan faktyczny i prawny sprawy.
Prezydent Miasta K. postanowieniem z dnia [...] stycznia 2006 r., nr [...] przekazał Wojewodzie [...] wniosek I. C. o przyznanie rekompensaty za nieruchomości pozostawione przez B. T. w W. przy ul. [...] z dnia [...] grudnia
1990 r. wraz z aktami sprawy celem dalszego prowadzenia.
Następnie M. F. w dniu 16 grudnia 2008 r. wystąpił do Wojewody [...] z wnioskiem o potwierdzenie prawa do rekompensaty za nieruchomości pozostawione przez B. T. w W. przy ul. [...].
Po rozpoznaniu tych wniosków Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] grudnia 2011 r., nr [...] potwierdził I. C. w [...] części i M. F. w [...] części prawo do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez B. T. nieruchomości budynkowych poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, położonych w W. przy ul. [...].
W punkcie 2 orzeczenia ustalił wartość nieruchomości budynkowych znajdujących się na nieruchomości położonej w W. przy ul. [...], a pozostawionych przez B. T., na kwotę [...] zł.
Ponadto określił wysokość przysługującej rekompensaty na kwotę [...] zł, w tym na rzecz I. C. w kwocie [...] zł i M. F. w kwocie
[...] zł - stosownie do posiadanych udziałów w prawie do rekompensaty.
Wskazał również formę realizacji rekompensaty oraz odmówił I. C.
i M. F. potwierdzenia prawa do rekompensaty za nieruchomości gruntowe pozostawione w W. przy ul. [...].
W uzasadnieniu orzeczenia organ wskazał zakres przedmiotowy ustawy z dnia
8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 169, poz. 1418 ze zm.), określony w art. 1 oraz zakres podmiotowy uregulowany w art. 2 i 3 ww. aktu.
Dodał, że prawo do rekompensaty jest realizowane w wybranej przez uprawnionych jednej z form wymienionych w art. 13 ust. 1 ustawy, tj. m.in. świadczenia pieniężnego wypłacanego ze środków Funduszu Rekompensacyjnego.
Zaliczenie wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej dokonuje się w wysokości równej 20 % wartości tych nieruchomości. Zatem wysokość świadczenia pieniężnego stanowi 20% wartości pozostawionych nieruchomości.
Ponadto organ opisał zgromadzone w aktach sprawy dowody, na podstawie których ustalono stan prawny i faktyczny sprawy oraz stwierdził, że przedstawione dokumenty odpowiadają wymogom określonym w art. 6 ww. ustawy z dnia 8 lipca
2005 r.
Wojewoda stwierdził, iż odmówił wnioskodawcom potwierdzenia prawa do rekompensaty za nieruchomości gruntowe pozostawione w W. przy ul. [...] z uwagi na fakt, że B. T. nie posiadał prawa własności do tych gruntów, a jedynie był właścicielem prawa zabudowy na ziemi należącej do miasta W. Był on właścicielem nieruchomości budynkowych położonych w W. przy ul. [...], w postaci: [...], wybudowanych w 1912 r., [...], wybudowanych w 1912 r., [...], wybudowanej w 1912 r., [...], wybudowanej w 1931 r., dwóch [...], wybudowanych w 1912 r. i [...] wybudowanego w 1924 r. Ponadto był użytkownikiem wieczysto-dzierżawnym gruntu pod tymi budynkami, co potwierdza opis mienia Nr [...] wydany dla B. T. przez Komisję Mieszaną ds. Ewakuacji w W. i zaświadczenie nr [...] wydane przez Centralne Archiwum Państwowe L. z dnia [...] listopada 2010 r.