Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daniela Kozłowska (spr.) Sędziowie WSA Elżbieta Sobielarska Asesor WSA Mirosław Gdesz Protokolant Monika Chorzewska-Korczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 grudnia 2008 r. sprawy ze skargi T. R. i R. R. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...] w przedmiocie czasowego zajęcia nieruchomości oddala skargę.
Minister Infrastruktury decyzją z [...] lipca 2008 r. nr [...], po rozpatrzeniu wniosku T. i R. R. o ponowne rozpoznanie sprawy zakończonej decyzją Ministra Infrastruktury z [...] marca 2008 r. nr [...] o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody [...] z [...] stycznia 2004 r. nr [...] oraz poprzedzającej ją decyzji Starosty [...] z [...] listopada 2003 r. nr [...] w części dotyczącej działki oznaczonej nr [...] z obrębu B. - utrzymał w mocy decyzję z [...] marca 2008 r.
W uzasadnieniu decyzji Minister przedstawił następujący stan sprawy:
Decyzją z [...] listopada 2003 r. Starosta [...] zezwolił Polskiemu [...] S.A. w W. na czasowe zajęcie na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy m.in. nieruchomości oznaczonej jako działka nr [...], położonej w G., obręb B., stanowiącej współwłasność T. i R. R., w celu budowy zastępczej nitki gazociągu wysokiego ciśnienia, zlokalizowanej równolegle do istniejącego gazociągu w istniejącej strefie bezpiecznej. Zobowiązano także wykonawcę do doprowadzenia nieruchomości do stanu poprzedniego po upływie okresu zajęcia i wskazano, iż odpowiedzialność za szkody powstałe na skutek czasowego zajęcia nieruchomości ponosi ten podmiot. Decyzji nadany został rygor natychmiastowej wykonalności.
Wojewoda [...] decyzją z [...] stycznia 2004 r. uchylił zaskarżoną decyzję w części dotyczącej nałożenia na Polskie [...] S.A. w W. obowiązków i orzekł w tym zakresie o właściwości Starosty [...], a w pozostałej części utrzymał w mocy decyzję pierwszej instancji.
Pismem z 19 czerwca 2006 r. T. i R. R. wystąpili o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewody [...] z [...] stycznia 2004 r. i poprzedzającej ja decyzji Starosty [...] z [...] listopada 2003 r. powołując się na przesłankę wydania decyzji z rażącym naruszeniem prawa. W uzasadnieniu wniosku skarżący podnieśli, że decyzje naruszają przepisy art. 7, 8, 11, 75 §1 k.p.a., art. 80 i 107 § 3 k.p.a. oraz przepisy art. 124 i 126 ustawy o gospodarce nieruchomościami.
Decyzją z [...] marca 2008 r. Minister Infrastruktury odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody [...] oraz decyzji Starosty [...] w części dotyczącej działki nr [...]. T. i R. R. zwrócili się o ponowne rozpatrzenie sprawy podnosząc, że nie wystąpiły przesłanki do orzekania w trybie art. 126 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, lecz w trybie art. 124 tej ustawy oraz wskazali na naruszenie ogólnych zasad postępowania administracyjnego.
Po rozpatrzeniu powyższego wniosku Minister wskazał, że art. 126 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi, że w przypadku siły wyższej lub nagłej potrzeby zapobieżenia powstania znacznej szkody, starosta, wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej, może udzielić, w drodze decyzji, zezwolenia na czasowe zajęcie nieruchomości na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy. Przepis ten uzależnia wydanie decyzji o czasowym zajęciu nieruchomości od wystąpienia choćby jednej z przesłanek: siły wyższej lub nagłej potrzeby zapobieżenia powstaniu znacznej szkody. Siła wyższa jest zdarzeniem wewnętrznym, niemożliwym do przewidzenia, np. powódź. W tej sprawie przesłanka ta nie wystąpiła. Nagła potrzeba zapobieżenia powstaniu znacznej szkody wystąpiła w niniejszej sprawie. Wynika to ze stwierdzenia złego stanu technicznego eksploatowanego gazociągu P., co zagrażało katastrofą budowlaną stwarzającą bezpośrednie zagrożenie dla życia i zdrowia ludzi. Starosta [...] oparł się o raport z 1 września 2003 r. w sprawie oceny stanu technicznego gazociągu wraz z jego oceną sporządzoną 23 września 2003 r. przez biegłego sądowego w dziedzinie chemii, technologii chemicznej i ochrony środowiska. Przesłankę nagłej potrzeby zapobieżenia powstaniu znacznej szkody należy traktować szeroko. Nagłość zagrożenia oraz ochrona interesu indywidualnego i zbiorowego nie pozwala na ograniczenie korzystania z nieruchomości w trybie art. 124 ustawy o gospodarce nieruchomościami poprzez uprzednie negocjacje i rokowania z właścicielami. W tej sprawie wystąpiła przesłanka z art. 126 ustawy do wydania decyzji o zezwoleniu na czasowe zajęcie nieruchomości.