Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Lenart Sędziowie Sędzia WSA Joanna Skiba Sędzia WSA Iwona Kosińska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 27 września 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi [...] Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w [...] na postanowienie Komisji do spraw reprywatyzacji nieruchomości warszawskich z dnia [...] kwietnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia 1. uchyla zaskarżone postanowienie; 2. zasądza od Komisji do spraw reprywatyzacji nieruchomości warszawskich na rzecz [...] Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w [...] kwotę 580 (pięćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Komisja do spraw reprywatyzacji nieruchomości [...] postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2018 r. nr [...], po rozpatrzeniu wniosku [...] Spółki z ograniczoną odpowiedzialności z siedzibą w [...] o wydanie odpisów decyzji z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] z klauzulą ostateczności, odmówiła wydania zaświadczenia.
Z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia wynika, że Spółka [...] wystąpiła o wydanie odpisów decyzji z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] z klauzulą ostateczności. Zdaniem organu strona nie wykazała interesu prawnego w uzyskaniu odpisów powołanych decyzji z klauzulą ostateczności.
Organ wyjaśnił, że przepisy regulujące postępowanie administracyjne, w tym Kodeks postępowania administracyjnego, nie przewidują procedury nadawania klauzuli ostateczności decyzjom administracyjnym. W szczególności klauzula taka nie jest nadawana w drodze decyzji lub postanowienia. Odwołując się do orzecznictwa sądów administracyjnych, Komisja wyjaśniła, że klauzula ostateczności jest swego rodzaju zaświadczeniem w rozumieniu art. 217 § 2 pkt 2 kpa. Następnie organ przywołał treść art. 218 § 1 w związku z art. 217 § 2 kpa oraz art. 10 ust. 4 ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o szczególnych zasadach usuwania skutków prawnych decyzji reprywatyzacyjnych dotyczących nieruchomości [...], wydanych z naruszeniem prawa (Dz. U. poz. 718, ze zm.) w brzmieniu nadanym art. 1 pkt 7 lit c ustawy z dnia 26 stycznia 2018 r. o zmianie ustawy o szczególnych zasadach usuwania skutków prawnych decyzji reprywatyzacyjnych dotyczących nieruchomości [...], wydanych z naruszeniem prawa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 431), a także art. 7 ustawy nowelizującej i uznał, że na podstawie przywołanych przepisów, z dniem [...] marca 2018 r. decyzje Komisji z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] stały się ostateczne. Ostateczność decyzji z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] została potwierdzona w decyzjach Komisji z dnia [...] marca 2018 r. - odpowiednio - nr [...] o umorzeniu postępowania z wniosków o ponowne rozpatrzenie sprawy. Skoro fakt ostateczności przedmiotowych decyzji wynika z mocy samego prawa (art. 10 ust. 4 ustawy), a ponadto został stwierdzony w treści wspomnianych ostatecznych decyzji Komisji z dnia [...] marca 2018 r., to tym samym w ocenie Komisji należy stwierdzić, że brak jest interesu prawnego wnioskodawcy w urzędowym potwierdzeniu stanu ostateczności tych decyzji. W ocenie Komisji wydania odpisów decyzji z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] z klauzulą ostateczności nie wymaga ani przepis prawa, ani interes prawny wnioskodawcy. W związku z powyższym, stosownie do treści art. 219 in principio kpa, organ odmówił wydania zaświadczenia.
Na postanowienie Komisji do spraw reprywatyzacji nieruchomości [...] z dnia [...] kwietnia 2018 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego złożyła Spółka [...]. W uzasadnieniu zarzuciła zaskarżonemu postanowieniu naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, czyli:
- art. 49b kpa w związku z art. 73 § 2 kpa i w związku z art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o szczególnych zasadach usuwania skutków prawnych decyzji reprywatyzacyjnych dotyczących nieruchomości [...], wydanych z naruszeniem prawa (Dz. U poz. 718, ze zm.), poprzez niewydanie stronie odpisu decyzji, która była doręczana w trybie art. 49 kpa, mimo złożenia wniosku w tej sprawie, oraz