Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Pirogowicz (spr.) Sędziowie: WSA Iwona Kosińska WSA Joanna Skiba Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Krynicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 grudnia 2015 r. sprawy ze skargi E.T i I.S na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę
Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej decyzją z [...] marca 2013 r. nr [...], po rozpatrzeniu wniosku E.T i I.S. o ponowne rozpoznanie sprawy, uchylił w całości decyzję Ministra Infrastruktury z [...] lipca 2010 r. nr [...] i odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Ministerstwa Budownictwa z [...] grudnia 1950 r. nr [...] oraz utrzymanego tą decyzją w mocy orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w [...] z czerwca 1950 r. nr [...] o odmowie przyznania Z. i H. małż. K. prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości [...] położonej przy ul. [...] (d. [..]) , ozn. nr hip. [...].
Decyzja Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej wydana została przy następujących ustaleniach stanu faktycznego i ocenie prawnej sprawy.
Opisana na wstępie zabudowana nieruchomość objęta była działaniem dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy (Dz.U. Nr 50, poz. 279) i w dniu jego wejścia w życie stanowiła ona własność Z. oraz H. małżonków K. Na podstawie art. 1 powołanego dekretu grunt tej nieruchomości przeszedł na własność Gminy W., a następnie na mocy art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 20 marca 1950 r. o terenowych organach jednolitej władzy państwowej (Dz.U. Nr 14, poz. 130) stał się własnością Skarbu Państwa. Byli właściciele wnieśli o przyznanie w trybie art. 7 tegoż dekretu prawa własności czasowej do gruntu. Wniosek ten nie zachował się w aktach archiwalnych, jednak na jego złożenie wskazuje pokwitowanie dokumentujące wniesienie przez "Z.K" do kasy Zarządu Miejskiego w W opłaty manipulacyjnej od wniosku o własność czasową.
Orzeczeniem administracyjnym z dnia [...] czerwca 1950 r. Prezydium Rady Narodowej w W. odmówiło im przyznania prawa własności czasowej do gruntu przedmiotowej nieruchomości, stwierdzając jednocześnie, że wszystkie budynki - fragmenty murów znajdujące się na gruncie przeszły na własność Skarbu Państwa. W uzasadnieniu orzeczenie wskazywano, że zgodnie z opracowywanym planem zagospodarowania przestrzennego teren nieruchomości jest przeznaczony pod zieleniec publiczny i przydzielony został Wydziałowi Terenów Zielonych w zarząd i użytkowanie. Orzeczenie to zostało zatwierdzone decyzją Ministerstwa Budownictwa z [...] grudnia 1950 r, w uzasadnieniu której powołano się na przeznaczenie nieruchomości w prawomocnym planie zagospodarowania przestrzennego na cele użyteczności publicznej, w konsekwencji czego korzystanie z nieruchomości przez dotychczasowych właścicieli nie da się pogodzić z tym przeznaczeniem.
W dacie podejmowanie przywołanych orzeczeń nieruchomość objęta była Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego Nr [...], uchwalonym przez Naczelną Radę Odbudowy W. w dniu [...] maja 1948 r., który uzyskał moc obowiązującą z dniem ogłoszenia w Monitorze Polskim obwieszczenia Przewodniczącego Naczelnej Rady Odbudowy W., tj. z dniem [...] czerwca 1948 r. (M.P. Nr [...], poz. [...]). Plan ów obejmujący swoim zakresem tzw. [...] do zachodniego brzegu [...] i przewidywał przeznaczenie terenu pod "budynki i urządzenia użyteczności publicznej oraz budownictwo społeczne, place publiczne, parki, skwery, ogrody oraz na drogi i inne linie komunikacyjne wraz z urządzeniami pomocniczymi". Przy czym nie zawierał on linii rozgraniczających teren w zależności od poszczególnych przewidzianych planem funkcji jakie mogły być na nim realizowane.