Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska, Sędziowie sędzia WSA Iwona Kosińska (spr.), sędzia WSA Monika Sawa, Protokolant starszy specjalista Dorota Stromecka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 grudnia 2019 r. sprawy ze skargi Miasta [...] na decyzję Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia [...] kwietnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie odszkodowania oddala skargę
Minister Inwestycji i Rozwoju decyzją z dnia [...] kwietnia 2019 r. nr [...], wydaną po rozpatrzeniu odwołania Prezydenta [...], uchylił pkt 4 decyzji Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2018 r. nr [...] orzekającej o ustaleniu odszkodowania za prawo własności nieruchomości przejętej z mocy prawa na własność Województwa [...] i równocześnie orzekł w tym zakresie.
Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że nieruchomość położona w [...], dzielnica [...], działka nr [...] o pow. [...] i nr [...] o pow. [...], decyzją Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2017 r. nr [...], zmienioną decyzją Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia [...] listopada 2018 r. o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, której został nadany rygor natychmiastowej wykonalności, została przeznaczona na realizację inwestycji drogowej pn.: Rozbudowa drogi wojewódzkiej nr [...] w ciągu ul. [...] na odc. ul. [...] - granica miasta.
Następnie Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] lutego 2018 r. nr [...], orzekł: w pkt 1 o ustaleniu odszkodowania na rzecz współwłaścicieli [...] w łącznej wysokości [...] za prawo własności przedmiotowej nieruchomości przeznaczonej na realizację powołanej wyżej inwestycji drogowej, w pkt 2 o powiększeniu odszkodowania o 5% wartości nieruchomości, zgodnie z art. 18 ust. 1e ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, tj. o kwotę [...], w pkt 3 o powiększeniu odszkodowania o [...] z tytułu jej zamieszkiwania, oraz w pkt 4 zobowiązał Prezydenta [...] do wypłaty ustalonego w punkcie 1, 2 i 3 odszkodowania w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stanie się ostateczna.
Nie zgadzając się z tym rozstrzygnięciem, Prezydent [...] wniósł odwołanie. W uzasadnieniu Prezydent podniósł, że odszkodowanie zostało ustalone nieprawidłowo. Wskazał m.in., że dokonana w operacie szacunkowym analiza rynku jest nierzetelna i mało miarodajna - rzeczoznawca majątkowy nie wykazał bowiem w sposób niebudzący wątpliwości, że zbadano rynek lokalny pod kątem znalezienia nieruchomości podobnych do wycenianej, a nieruchomości porównawcze znacznie różnią się od wycenianej pod względem ich położenia i wielkości (powierzchni). Wskazał, że 7 na 12 transakcji, które zostały przyjęte do porównań znajdują się na terenie dzielnicy [...], w sytuacji gdy występują transakcje nieruchomościami położonymi na terenie dzielnicy [...], tj. w tej samej dzielnicy, w której położona jest wyceniana działka. Natomiast z analizy rejestru cen i wartości nieruchomości prowadzonego przez Biuro Geodezji i Katastru [...] wynika, że ceny niezabudowanych nieruchomości przeznaczonych pod zabudowę w dzielnicy [...] kształtują się na poziomie od [...] do [...]. Natomiast jeżeli chodzi o najbliższą okolicę wycenianej nieruchomości, tj. wschodnią część dzielnicy [...], ceny w obu przypadkach osiągają wartość ok. 1.000,00 zł/m2. Jednocześnie skarżący przedstawił wybrane transakcje z dzielnicy [...] w sąsiedztwie wycenianej nieruchomości, które mogły być uwzględnione jako nieruchomości podobne, stwierdzając jednocześnie, że wycena 1 m2 szacowanej działki wydaje się być nieuzasadniona i zawyżona. Skarżący podniósł też, że rzeczoznawca majątkowy nie wykonał analizy transakcji drogowych na lokalnym rynku nieruchomości całej [...]. Dodatkowo zarzucono, że na stronie tytułowej oraz stronie 4 operatu błędnie wskazano Skarb Państwa jako nowego właściciela szacowanej nieruchomości oraz na stronie 4 w punkcie 3.2 "Podstawa prawna opracowania" operatu szacunkowego, zostały wskazane nieaktualne źródła prawa. Dostrzeżono również, że nieprawidłowo ustalono stan prawny działek ewidencyjnych nr [...] oraz nr [...] w zakresie wpisu w dziale III księgi wieczystej, poprzez błędne wskazanie obciążenia ograniczonym prawem rzeczowym w postaci służebności. Ponadto Prezydent [...] podniósł, że nie ma podstaw do naliczania odszkodowania za zbiornik na ścieki, ponieważ szambo to znajdowało się na działce nr [...], a nie na działce nr [...].