Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Pirogowicz Sędziowie: WSA Mirosław Gdesz WSA Bożena Marciniak (spr.) Protokolant referent Monika Bodzan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 stycznia 2014 r. sprawy ze skargi F. M., W. M., A. M., P. J. i D. P. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] sierpnia 2012 r. nr [...] w części dotyczącej działki nr [...] z obrębu [...]; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja w części określonej w pkt 1 nie podlega wykonaniu; 3. w pozostałym zakresie skargę oddala; 4. zasądza od Ministra Infrastruktury i Rozwoju na rzecz skarżących F. M., W. M., A. M., P. J. i D. P. solidarnie kwotę 460 (czterysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej decyzją z dnia [...] marca 2013 r., nr [...], po rozpatrzeniu wniosku F. M., D. M., W. M. i A. M. o ponowne rozpatrzenie sprawy, uchylił własną decyzję z dnia [...] sierpnia 2012 r. nr [...] i odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Ministerstwa Budownictwa z dnia [...] lipca 1950 r., utrzymującej w mocy orzeczenie administracyjne Prezydenta W. z dnia [...] grudnia 1949 r., odmawiające przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości [...], położonej przy ul. [...], oznaczonej numerem hipotecznym [...].
Zaskarżone orzeczenie zostało wydane w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Powyżej wskazana nieruchomość stanowiąca własność F. M., M. M., J. M. i E. M. została objęta działaniem dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz.U. Nr 50, poz. 279).
Prezydent W. orzeczeniem administracyjnym z dnia [...] grudnia 1949 r., nr [...] odmówił przyznania prawa własności czasowej do gruntu przedmiotowej nieruchomości z uwagi na przeznaczenie tej nieruchomości w planie zagospodarowania przestrzennego na zespoły mieszkaniowe budownictwa społecznego. Ponadto stwierdził, że wszystkie budynki znajdujące się na gruncie przedmiotowej nieruchomości przeszły na własność Gminy W..
Następnie orzeczenie to zostało utrzymane w mocy decyzją Ministerstwa Budownictwa z dnia [...] lipca 1950 r., [...].
D. M., E. M., F. M., W. M. i A. M. (następcy prawni właścicieli przeddekretowych) wystąpili o stwierdzenie nieważności uprzednio wskazanych orzeczeń Prezydenta W. oraz Ministerstwa Budownictwa.
Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...] kwietnia 2010 r., nr [...] odmówił stwierdzenia nieważności ww. decyzji Ministra Budownictwa z dnia [...] lipca 1950 r. utrzymującej w mocy orzeczenie administracyjne Prezydenta W. z dnia [...] grudnia 1949 r. Organ nadzoru ustalił, że zgodnie z Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego nr [...], uchwalonym w dniu [...] maja 1949 r. przedmiotowa nieruchomość znajdowała się w granicach większego obszaru przewidzianego pod budownictwo społeczne, a były właściciel nie był w stanie, jako osoba prywatna, zagospodarować terenu przedmiotowej nieruchomości warszawskiej zgodnie z postanowieniami planu.
Po rozpoznaniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...] stycznia 2011 r., nr [...] utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] kwietnia 2010 r.
Na skutek złożenia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, Sąd ten wyrokiem z dnia 30 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Wa 335/11 uchylił powyższe orzeczenie z dnia [...] stycznia 2011 r. oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia [...] kwietnia 2010 r., wskazując, że wydana ona została z naruszeniem przepisów art. 40 § 2 kpa, poprzez pominięcie pełnomocnika strony ustanowionego w sprawie. Ponadto organ nadzoru nie wyjaśnił dokładnie sprawy i nie rozpatrzył całego materiału dowodowego, naruszając przepisy art. 7 i art. 77 § 1, art. 80 i art. 107 § 3 kpa.