Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Infrastruktury w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie wywłaszczenia nieruchomości
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Sobielarska Sędziowie: WSA Daniela Kozłowska (spr.) WSA Maria Tarnowska Protokolant Jolanta Dominiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 listopada 2009 r. sprawy ze skargi Z. N. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] czerwca 2009 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie wywłaszczenia nieruchomości 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Ministra Infrastruktury na rzecz Z. N. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/4

Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...] czerwca 2009 r. nr [...] po rozpatrzeniu odwołania Z. N. od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...], orzekającej o wywłaszczeniu na rzecz Skarbu Państwa z przeznaczeniem pod rozbudowę drogi krajowej nr [...] J. - K. na odcinku L. - G., prawa własności nieruchomości położonej w L., obręb [...], oznaczonej jako działki nr [...] o pow. [...] ha, będącej własnością Z. N. oraz ustalającej odszkodowanie za dokonane wywłaszczenie na jej rzecz w kwocie [...] zł - uchylił zaskarżoną decyzję i umorzył postępowanie przed organem pierwszej instancji.

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] listopada 2005 r. nr [...] ustalił lokalizację drogi krajowej dla inwestycji polegającej na rozbudowie drogi krajowej nr [...] J. - K. na odcinku L. - G. od km [...] do km [...] wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną, budowlami i urządzeniami budowlanymi oraz zatwierdził projekt podziału nieruchomości.

Minister Transportu i Budownictwa decyzją z dnia [...] maja 2006 r. nr [...] utrzymał w mocy powyższą decyzję z dnia [...] listopada 2005 r.

Pismem z dnia 17 maja 2007 r. Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad wystąpił z wnioskiem o wywłaszczenie nieruchomości położonej w L., oznaczonej jako działka nr [...] o pow. [...] ha, będącej własnością Z. N.

Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] lipca 2008 r. orzekł o wywłaszczeniu na rzecz Skarbu Państwa z przeznaczeniem pod rozbudowę drogi krajowej nr [...] J. - K. na odcinku L. - G., prawa własności nieruchomości położonej w L., obręb [...], oznaczonej jako działki nr [...] o pow. [...] ha, będącej własnością Z. N. oraz ustalającej odszkodowanie za dokonane wywłaszczenie na jej rzecz w kwocie [...] zł.

Od powyższej decyzji Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2008 r. Z. N. wniosła odwołanie, podnosząc, że w toku postępowania nie przeprowadzono rokowań w sprawie wykupu przedmiotowej nieruchomości oraz naruszono przepisy Konstytucji.

Pismem z dnia 30 kwietnia 2009 r. Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad wystąpił o wycofanie wniosku o wydanie decyzji wywłaszczeniowej dotyczącej ww. działki, podnosząc , że w chwili obecnej w stosunku do działki będącej przedmiotem niniejszego postępowania toczy się postępowanie o wydanie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej dla "Rozbudowy drogi krajowej nr [...] J. - K. wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną, budowlami i urządzeniami budowlanymi, na odcinku L. - G. od km [...] do km [...]" w oparciu o znowelizowaną ustawę o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych.

Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...] czerwca 2009r. uchylił zaskarżoną decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2008 r. i umorzył postępowanie przed organem pierwszej instancji. W uzasadnieniu decyzji organ podniósł, że kompetencje organu odwoławczego nie sprowadzają się jedynie do kontroli zasadności zarzutów podniesionych w stosunku do rozstrzygnięcia organu pierwszej instancji, a organ odwoławczy jest obowiązany uwzględnić zarówno zmiany stanu prawnego, jak i faktycznego, jakie zaszły w sprawie pomiędzy wydaniem orzeczenia przez organ pierwszej instancji a orzeczeniem organu odwoławczego. Zgodnie z art. 105 § 1 k.p.a., gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe, organ administracji publicznej wydaje decyzję o umorzeniu postępowania. Natomiast zgodnie z art. 105 § 2 k.p.a., organ administracji publicznej może umorzyć postępowanie, jeżeli wystąpi o to strona, na której żądanie postępowanie zostało wszczęte, a nie sprzeciwiają się temu inne strony oraz gdy nie jest to sprzeczne z interesem społecznym. W związku z powyższym organ odwoławczy stwierdził, iż instytucja umorzenia postępowania administracyjnego nie ma w Kodeksie postępowania administracyjnego charakteru jednorodnego. Obok kodeksowej podstawy formułującej obowiązek jej zastosowania funkcjonuje także regulacja pozostawiające umorzenie postępowania uznaniu organu administracji publicznej.

Strona 1/4