Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Iwona Kosińska (spr.), Sędziowie sędzia WSA Elżbieta Lenart, sędzia WSA Joanna Skiba, Protokolant ref. staż. Agata Abramowicz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 lutego 2018 r. sprawy ze skargi M. T. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego oddala skargę.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] czerwca 2017 r., nr [...], po rozpatrzeniu odwołania M. T., trzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] marca 2017 r., nr [...] umarzającą postępowanie w sprawie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej we [...].
Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że na wniosek skarżącej M. T. zostało wszczęte postępowanie o potwierdzenie prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej. W dniu [...] marca 2014 r. do [...] Urzędu Wojewódzkiego wpłynęło pismo skarżącej z prośbą o zawieszenie postępowania w sprawie do czasu zgromadzenia wymaganych dokumentów. Wojewoda [...] postanowieniem z dnia [...] marca 2014 r., nr [...] zawiesił na wniosek strony przedmiotowe postępowanie. Postanowienie to, jak wynika ze znajdującego się w aktach sprawy zwrotnego potwierdzenia odbioru, zostało stronie doręczone w dniu 24 marca 2014 r. Na wskazane wyżej postanowienie Wojewody [...] strona nie złożyła zażalenia.
W dniu [...] lutego 2017 r. M. T. wystąpiła z kolejnym wnioskiem o zawieszenie postępowania w sprawie potwierdzenia prawa do rekompensaty. Wojewoda [...] postanowieniem z dnia [...] marca 2017 r., nr [...] odmówił zawieszenia postępowania w sprawie wniosku M. T. o potwierdzenie prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej we [...], uzasadniając swoje rozstrzygnięcie tym, że postępowanie w przedmiotowej sprawie nie toczy się, gdyż zostało już zawieszone na wniosek strony postanowieniem z dnia [...] marca 2014 r. Postanowienie to nie zostało przez wnioskodawczynię zaskarżone.
Następnie Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] marca 2017 r., nr [...] umorzył przedmiotowe postępowanie w sprawie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej. W uzasadnieniu organ wskazał, że strona w okresie trzech lat od daty zawieszenia postępowania nie zwróciła się o jego podjęcie. W związku z tym organ uznał żądanie wszczęcia postępowania za wycofane i postępowanie jako bezprzedmiotowe umorzył.
Nie zgadzając się z tym rozstrzygnięciem, M. T. wniosła odwołanie. Po jego rozpatrzeniu Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji stwierdził, że nie może ono zostać uwzględnione. W uzasadnieniu zajętego stanowiska organ odwoławczy przywołał treść art. 98 § 1 i § 2 kpa i wyjaśnił, że jeżeli w okresie 3 lat od daty zawieszenia postępowania żadna ze stron nie zwróci się o podjęcie postępowania, żądanie wszczęcia postępowania uważa się za wycofane. Organ II instancji wyjaśnił, że jak wskazano w uzasadnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 października 2012 r. (sygn. akt I SA/Wa 597/12) moment początkowy biegu terminu trzyletniego wyznacza data zawieszenia postępowania (ściślej data wydania postanowienia o zawieszeniu postępowania na żądanie stron). Wobec tego w przedmiotowej sprawie początkiem biegu omawianego terminu jest dzień [...] marca 2014 r. Organ odwoławczy podkreślił, że z istoty zawieszenia postępowania na wniosek strony wynika, że również jego podjęcie pozostawione jest wyłącznie woli strony, ustawodawca wprowadza tu jedynie ograniczenie czasowe. Dla skuteczności zwrócenia się niezbędne jest bowiem dokonanie wskazanej czynności w terminie 3 lat. Termin ten ma charakter ustawowy i dotyczy czynności strony postępowania. Minister podkreślił, że strona została prawidłowo pouczona zarówno o terminie na podjęcie postępowania, jak i o skutkach zaniechania tej czynności. Zwrócenie się, o którym tu mowa, wykluczające zastosowanie przepisu stanowiącego podstawę wydania skarżonej decyzji oznacza czynność strony polegającą na wniesieniu podania w rozumieniu art. 63 kpa. Minister wskazał, że w niniejszej sprawie strona nie zwróciła się o podjęcie zawieszonego postępowania w terminie wskazanym w art. 98 § 2 kpa. Trzyletni termin na złożenie wniosku o podjęcie postępowania upłynął bowiem w dniu [...] marca 2017 r.